Welcome to eyploia.aigaio-net.gr!

     On Line Πλοία
Για να δείτε τα πλοία
On line στο Αιγαίο
πατήστε εδώ.

     Ανακοίνωση
 ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ
Για να σωθεί η Σαντορίνη
και το Αιγαίο από
την τοξική βόμβα βυθού
Sea Diamond

 SIGN the PETITION
and help protect Santorini
and the Aegean Sea
from toxic dangers
 


     Κατηγορίες
?γρια Ζωή
Αεροδρόμια Λιμάνια
Αιολικά Πάρκα
Αλιεία
Ανανεώσιμες Π. Ε.
Απόβλητα
Απορ/τα-Ανακύκλωση
Απόψεις-Ιδέες
Βιοτοποι/βιοπ/λότητα
?γρια Ανάπτυξη
Βιώσιμη Ανάπτυξη
Δάση
Διάνοιξεις Δρόμων
Διατροφή
Διάφορα
Δίκτυο
Εκδηλώσεις-Ενημέρωση
Ενέργεια
Έρωτας και Αιγαίο
Θάλασσα-Ακτές
Κεραίες
Κλίμα
Κοινωνία Πολιτών
Κτηνοτροφία
Κυνήγι
Μ.Μ.Ε.
Νερό
Οικολογική Γεωργία
Παραδοσιακοί Οικισμοί
Περιβάλλον
Πολιτισμός
Ρύπανση
Συγκοινωνία
Τουρισμός
Φίλοι των ζώων
Φυσικοί Πόροι
Χωροταξία

     Νησιά


     Επιλογές
·Θέματα
·Αρχείο ?ρθρων

·1ο Τεύχος
·2ο Τεύχος
·3ο Τεύχος
·4ο Τεύχος
·5ο Τεύχος
·6ο Τεύχος
·7ο Τεύχος
·8ο Τεύχος
·9ο Τεύχος
·10ο Τεύχος
·11ο Τεύχος
·12ο Τεύχος
·13ο Τεύχος
·14ο Τεύχος
·15ο Τεύχος
·16ο Τεύχος
·17ο Τεύχος
·18ο Τεύχος
·19ο Τεύχος
·20ο Τεύχος
·21ο Τεύχος
·22ο Τεύχος

     Who's Online
Υπάρχουν επί του παρόντος 10 Επισκέπτης(ες) και 0 Μέλος(η) που είναι συνδεδεμένος(οι)

Είσαστε ανώνυμος χρήστης. Μπορείτε να εγγραφείτε πατώντας εδώ

     Search



     Έπαθλο

Το περιοδικό της Πελοποννήσου


 Έρωτας και Αιγαίο: Τα δημοτικά τραγούδια στο εδώλιο!

ΜύκονοςΔιώκεται δικαστικώς  η «Μυκονιάτικη» γιατί αναδημοσίευσε παμπάλαια δημοτικά τραγούδια με σκωπτικό - ερωτικό περιεχόμενο, στην απελευθερωμένη Ελλάδα του 1994! Επέστρεφε χιούμορ κι εσύ λογική αγαπημένη...

Ο Απόλλων της Δήλου, ο φωτοδότης και μουσικός, ο σκωπτικός και γλεντζές Διόνυσος,  ο προστάτης της αρχαίας Μυκόνου, και ο θεός Έρως όλης της αρχαίας Ελλάδας (μαζί με την ανθρώπινη αίσθηση του μέτρου και του χιούμορ) να μας φυλάνε από τους πουριτανούς και τους ταρτούφους, από τους ευσεβιστές και τους φανατικούς – και κυρίως τους φθονερούς.
Η τηλεόραση και τα πολυτελή περιοδικά σερβίρουν κρέας καθημερινώς, με περιτύλιγμα ή χωρίς, με ή χωρίς προσχήματα, τα ροζ εμπορεύματα κυκλοφορούν ανενόχλητα και διαφημίζονται νομίμως, στα κλαμπ δεν υπάρχει γαργαλιστικό νούμερο που να μην έχει παρουσιαστεί (το καλοκαίρι στη Μύκονο, το χειμώνα στην Αθήνα). Και η ελληνική δικαιοσύνη δικάζει μια εφημερίδα διότι αναδημοσίευσε δημοτικά τραγούδια που παρουσίαζαν «λέξεις και λειτουργίες που πρέπει να συντελούνται απόκρυφα (γενετήσιες πράξεις)»!

Ένας ανώνυμος πουριτανός κατήγγειλε και μια επιτροπή ειδικών έκρινε ότι τα σκαμπρόζικα δημοτικά τραγούδια που δημοσίευσε η «Μυκονιάτικη» στο φύλλο Οκτωβρίου 1991 ήσαν άσεμνα! Και η «Μ» παραπέμπεται σε δίκη, στις 20 Απριλίου 1994, στο Τριμελές Πλημμελιοδικείο Σύρου, με το νόμο περί ασέμνων δημοσιευμάτων. Στην Ελλάδα του 1994, την προεδρεύουσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την πολιτισμένη και δημοκρατική, την υπερπληροφορημένη και τηλεορασοκρατούμενη, συμβαίνουν κι αυτά: τα στιχάκια που τραγουδά ο λαός αιώνες τώρα, που τα έχουν συλλέξει και καταγράψει και δημοσιεύσει σε βιβλία επιφανείς επιστήμονες, να θεωρούνται ότι προσβάλλουν την «κατά το κοινόν αίσθημα αιδώ», ότι αποτελούν «παραλήρημα σεξισμού»  και ότι διασύρουν τα θεμέλια της κοινωνίας μας, χωρίς τα κείμενα αυτά (τα δημοτικά τραγούδια δηλαδή!) να αποτελούν «έργο ανήκον στην πολιτιστική δημιουργία της ανθρωπότητας».
Αυτές ακριβώς τις μέρες κυκλοφορεί και ο καινούργιος δίσκος της Δόμνας Σαμίου με αποκριάτικα «άσεμνα» τραγούδια σεξουαλικής και θρησκευτικής σάτιρας. Με τις βούλες της επιτροπής λογοκρισίας του υπουργείου Προεδρίας, για να ακουστεί στο πανελλήνιο. Τραγουδά η ίδια και πολλοί λαϊκοί τραγουδιστές - όπως αιώνες τώρα πράττουν οι Έλληνες. Ακούστε το σκεπτικό μιας πρωτοπόρου: «Εκπληρούν κατ' αρχήν μια ανάγκη παλιότερη από τη ντροπή. Την ανάγκη του εξευμενισμού της γης για να καρπίσει. Στη λαϊκή, ήδη όμως και στην αρχαία, παράδοση, η γη ταυτίζεται με τη γυναίκα. Κι αυτό στα έθιμα είναι σαφές: στον Τύρναβο, ας πούμε, φτιάχνουν κάθε άνοιξη ξύλινα ομοιώματα φαλλών και τα χώνουνε στη γη για να καρπίσουν τα αμπέλια…». Και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, φιλόλογος Μιχ. Κοπιδάκης, σημειώνει στο ένθετο του δίσκου: «…Ο φαλλός δεν είναι ξένος και προς τη χριστιανική λατρεία κατά τα πρώτα της στάδια. ?λλωστε ακόμη και έως τον 18ο αιώνα σε ορισμένες περιοχές οι ευσεβείς αφιέρωναν στους Αγίους Αναργύρους φαλλούς από κερί!»

Περιμέναμε πάνω από δυο χρόνια την εξέλιξη της υπόθεσης, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Ελπίζαμε ότι η υπόθεση θα έμπαινε στο αρχείο. Τώρα όμως, που δικάζονται οι προθέσεις μας και η πολιτιστική αξία των δημοτικών τραγουδιών, πρέπει να μιλήσουμε και να απευθυνθούμε στους αναγνώστες μας? για να μας κρίνουν και να μας «δικάσουν» κι αυτοί, για να δούμε όλοι, εν τέλει, αν στέρεψε το χιούμορ και το σκώμμα του Μυκονιάτη, του Κυκλαδίτη, του γλετζέ και τραγουδισταρά και διονυσιακού πανηγυριστή, κι αν επικράτησαν οι αποστεγνωμένοι, υποκριτές και φθονεροί, οι αιωνίως φαιά φορούντες.

Παραθέτουμε ολόκληρο το κλητήριο θέσπισμα του εισαγγελέως, καθώς και το από 6.5.92 απολογητικό υπόμνημα του εκδότη της «Μ» σχετικά με το θέμα. Για την ιστορία, ας συμπληρώσουμε ότι την επιτροπή ειδικών για το χαρακτηρισμό του δημοσιεύματος αποτελούν οι Πέτρος Ευθυμίου, φιλόλογος, λυκειάρχης, Γεωργία Αλτουβά, δασκάλα, και Κώστας Απέργης, δημοσιογράφος – δικηγόρος(!). «Απαράδεκτα» και «άσεμνα» έκρινε τα δημοτικά τραγούδια και ο εκδότης της εφημ. «Νέα Μύκονος» Δημήτρης Αγγελετάκης. Το αντίθετο κατέθεσαν οι πρόεδροι του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων των σχολείων της Μυκόνου, Ηλίας Βιδάλης και Μαρουλίνα Σταμπουλή.

Περισσότερα στο επόμενο φύλλο και στη δίκη της 20ης Απριλίου – στη μυρωμένη διονυσιακή άνοιξη των Κυκλάδων…

Η ΜΥΚΟΝΙΑΤΙΚΗ, Φεβρουάριος 1994
……………………………………………………………………………………………….

TO ΚΛΗΤΗΡΙΟ ΘΕΣΠΙΣΜΑ
 
Ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Σύρου, σύμφωνα με τα άρθρα. 245, 320 και 321 Κώδ. Ποιν. Δικονομίας. Kαλούμε τον  Ξυδάκη Νικόλαο, κάτοικο Αθηνών, οδός Καλλιδρομίου 41,  να παρουσιαστεί αυτοπροσώπως στο ακρoατήριο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Σύρου, που συνεδριάζει στο ακροατήριο του Πρωτοδικείου Σύρου την 20η Απριλίου 1994, ημέρα Τετάρτη, και ώρα. 9 π,μ., για να δικασθεί σαν υπαίτιος
 του ότι:
Στην Μύκονο τον Οκτώβριο του 1991 και σε μη ειδικότερο εξακριβωθείσα ημερομηνία, ο μεν πρώτος (Παναγιώτης Κουσαθανάς),  συντάκτης στήλης, ο δε δεύτερος (Νικόλαος Ξυδάκης), εκδότης της μηνιαίας εφημερίδας «Η Μυκονιάτικη», καθ' οιονδήποτε τρόπο έθεσαν σε κυκλοφορία έντυπα άσεμνα, δηλαδή προσβάλλοντα την σύμφωνα με το κοινό αίσθημα αιδώ, χωρίς το έργο αυτό να συμβάλει στην προώθηση της ανθρώπινης γνώσης, ή να είναι έργο τέχνης ή επιστήμης και να ανήκει στην πολιτιστική δημιουργία της ανθρωπότητας, ήτοι: ο μεν πρώτος (εκπαιδευτικός) επιμελούμενος στήλης στη σελ. 7 της άνω εφημερίδας με τίτλο «Παραμιλητά» (Μυκονιάτικα Παραμύθια), ο δε δεύτερος εκδότης της εν λόγω εφημερίδας εις το φύλλο αριθ. 33 του μηνός Οκτωβρίου κ 1991 που εκυκλοφόρησε στη Μύκονο, κατεχώρησαν στη σελ. 7 στίχους με αριθ. ια΄.

Το πάθημα της Παπαδιάς και το Κακοφάνισμα του Στέφανου
                                                                   
                         
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ήτο ήλιος κι επήενε η παπαδιά να πλύνει.
Κι εκεί π' έπλενε κη πέφτει το μουνί τ'ς.
Και πάει στη Χώρα και λέει του παπά:
-  Παπά, μου 'πεσε το μουνί μου.
Κι ο παπάς επήενε, έκαμε εγιασμό κι έλεγε:
- Έλα μουνί, στον τόπο σου και έλα στα δικά σου!
                                       Κι επήενε το μουνί στον τόπο 

            * * *
Η Μαρκολιά παινεύτηκε
σ' Ανατολή και Δύσ',
και δεν εβρέθηκε κενείς
για να τηνε γαμήσ'.

Ο Στέφανος σαν τ' άκουσε,
πολύ του κακοφάνη.
Κάνει τα πόδια του φτερά
να πάει να την προφτάξει:

- Αφού 'ν' ο μούνος σου στενός
και δε χωρεί η ψωλή μου,
πάρε σαπούνι κρητικό
ν' αλείψω το καβλί μου!

         * * *

           ιβ΄
Το Όνειρο
Απόψε είδια στ' όνειρό μου,
μια σκατούλα στο πλευρό μου,
και χολομανώ και πρήσκω,
και ξυπνώ και δεν τη βρίσκω.
Και μαλώνω με τα ρούχα:
- Πού ειν' η σκατούλα που'χα;

ΓΛΩΣΣΑΡΙ
ε ί δ ι α, είδα.
π ρ ή σ κ ω, πρήζομαι.
χ ο λ ο μ α ν ώ, θυμώνω και στεναχωριέμαι.

Hθελημένα, προσβάλλοντας την κατά το κοινόν αίσθημα αιδώ, παρουσιάζονται λέξεις, λειτουργίες που συντελούνται και πρέπει να συντελούνται απόκρυφα (γενετήσιες πράξεις) διότι μέσα από ένα παραλήρημα σεξισμού διαπομπεύονται και διασύρονται αξίες που αποτελούν θεμέλια της κοινωνίας μας, χωρίς το κείμενο να αποτελεί έργο ανήκον στην πολιτιστική δημιουργία της ανθρωπότητας ή να συμβάλει στην προώθηση της ανθρώπινης γνώσης.
Για παράβαση άρθρο 1, 12, 14, 26 παρ. Ια, 27 παρ. 1, 51, 53, 79 Π.Κ. και άρθρ. 29 παρ. 1 και 2, 30,31,46,59,68 Ν. 5060/1932 ως το άρθρ. 29 αντ. δι. άρθρο 26 Ν.Δ. 2493/1953, το άρθρο 30 δι' άρθρ.3 Ν. 1291/1982, σε συνδ. με άρθρο 30 Ν.Δ. 2493/1953 ως ετροπ. δι' άρθρο 5 Ν.Δ. 3024/58 και άρθρο 2, 6 Ν. 1 0/1975.
 
ΜΑΡΤΥΡΕΣ: Απέργης Κων/voς του Ιωάwη, κάτ. Ερμούπολης Σύρου, οδ. Τσακάλωφ 5. Αγγελετάκης Δημήτριος του Νικολάοu, κάτ. Μuκόvou. Βιδάλης Ηλίας του Στυλιανού, κάτ. Μυκόνου. Σταμπουλή Μαρουλίνα σύζ. Παντελή, κάτ. Μυκόνου. Ευθυμίου Πέτρος του Διονuσίοu, κάτ. Ποσειδωνίας Σύρου. Αβραμίδοu-Αλτοuβά Γεωργία σύζ. Ειρηναίου, κάτ. Ερμούπολης Σύρου.
ΑΝΑΓΝ. ΕΓΓΡΑΦΑ: Η με αριθ. 34/28.11.1991 εισαγγελική παραγγελία. Η από 13.3.1992 γνωμοδότηση επιτροπής. Φωτοαντίγραφο του υπ' αριθ. 525 φύλλου της εφημερίδος «Νέα Μύκονος». Η υπ' αριθ. 7 σελ. της εφημερίδος «Η Μυκονιάτικη», αριθ. φύλλου 33.
Ερμούπολη Σύρου 29.12.1992
Ο Εισαγγελεύς
ΡΟΥΣΣΟΣ - ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
Εισαγγελέας Πρωτοδικών
……………………………………………………………………….
 
ΤΟ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ ΤΗΣ «Μ»
 
Προς τα προανακριτικά όργανα του Ε΄ Αστυνομικού Τμήματος Αθηνών. Απολογητικό υπόμνημα του Νικολάου ΞYΔAΚH, δημοσιογράφου, εκδότη της εφημερίδας «Η ΜΥΚΟΝΙΑΤΊΚΗ».
 
ΣΧΕΤΙΚΑ με την κατηγορία η οποία μου αποδίδεται, έχω να δηλώσω τα εξής:
Κατ' αρχάς, αρνούμαι την κατηγορία που μου αποδίδεται και θεωρώ ότι δεν έχω υποπέσει, εκουσίως ή δολίως, σε κανένα αδίκημα, ούτε έχω βλάψει άνθρωπο ζώντα ή τεθνεώτα, δεν έχω θίξει την υπόληψη κανενός, ούτε έχω προσβάλει τα ήθη και το δημόσιο αίσθημα.
Έχω επίσης να δηλώσω συμπληρωματικώς και προς διαλεύκανσιν της υποθέσεως, τα εξής:
 
Α΄. Επί της ουσίας του δημοσιεύματος
 
Τα επίμαχα κείμενα που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Η Μυκονιάτικη» δεν συντάχθηκαν από συντάκτη ή συνεργάτη της εφημερίδας μας. Αποτελούν αναδημοσίευση λαογραφικού υλικού που συνέλεξε ο επιφανής ελληνιστής Λουί Ρουσέλ το 1910 και εδημοσίευσε σε βιβλίο το 1929. Τα δημώδη αυτά κείμενα δεν ανήκουν λοιπόν ούτε στον Ρουσέλ βεβαίως, αλλά στον ελληνικό λαό, και μάλιστα διαχρονικά. Συντάκτης άρα είναι η δημοτική μούσα. Τα δε δημοτικά τραγούδια αποτελούν κατά τεκμήριον πολύτιμο μέρος της εθνικής κληρονομιάς είναι η μνήμη του λαού και η γλώσσα του. Η γνωριμία μας και η επαφή μας με τα κείμενα αυτά είναι επαφή και γνωριμία με την ιστορική μας μνήμη.
 
Επί αιώνες τα τραγούδια αυτά ακούγονται σε γλέντια και πανηγύρια, στις πιο ωραίές εκδηλώσεις του κοινωνικού βίου, με σκοπό να προκαλέσουν ευφορία και γέλιο, κι ακόμη με σκοπό να αποενοχοποιήσουν και να απομυστικοποιήσουν την ερωτική πράξη. Σε τoύτo το συλλογισμό, μας οδηγούν άσφαλτα όλες οι ανακαλύψει ς και επιστημονικές θεωρίες της εθνολογίας, ανθρωπολογίας και ψυχολογίας, κατά τον παρόντα τουλάχιστον αιώνα. Επιπλέον: επί αιώνες, τα τραγούδια αυτά ακούγονταν ελεύθερα και προκαλούσαν ευφορία, ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΑΝ φόβους, αγωνίες και κόπους της καθημερινής ζωής, χωρίς να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Μπορούμε λοιπόν να ισχυριστούμε ότι αυτές οι παλιότερες κοινωνίες (των πατεράδων, των πάππων και προσπάππων) ήσαν πιο ανεκτικές και ελεύθερες από τις
σημερινές;  Αν δεχτούμε το πνεύμα του άγνωστου καταγγέλλοντος, φοβούμαι ότι ναι, η κοινωνία μας σήμερα οδεύει προς την σκλήρυνση, τη στείρα ηθικολογία και την δυσανεξία προς το παιγνιώδες, το σκωπτικό, το ευτράπελο, το διαφορετικό, προς το απελευθερωτικό και συναδελφωτικό στοιχείο της ζωής, εν τέλει.
Στην Ελλάδα του 1992, ο κάθε πολίτης κατακλύζεται από τεράστιους όγκους πορνογραφίας και βίας, στην πιο ευτελιστική μορφή.
Η τηλεόραση, μέσο επικοινωνίας πολύτιμο, είναι φορέας πολλών τέτοιων εικόνων• θα την καταδικάσουμε γιατί μέσα σ' αυτό το σύστημα επικοινωνίας παρεισφρέουν και αντιαισθητικά, οχληρά στοιχεία; Μέσω της τηλεόρασης άλλωστε έχουμε την ευκαιρία να αποθαυμάσουμε και να απολαύσουμε τις κωμωδίες του Αριστοφάνη, με τους γνωστούς αθυρόστομους χαρακτήρες και τους φαλλοφόρους ήρωες που υμνούν την ελευθερία, την ισηγορία, την ειρήνη, την ισοπολιτεία, και κατακεραυνώνουν τους φαύλους, τους ψευδοπουριταvoύς, τους ταρτούφους, τους δημοκόπους και τους υποκριτές. Στην τηλεόραση επίσης έχουμε την ευκαιρία να γίνουμε κοινωνοί των διονυσιακών τελετών που λαμβάνουν χώρα σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, κατά τις Απόκριες, την Πρωτοχρονιά, το Πάσχα, πρoβάλλovτας τον πριάπειο και βακχικό χαρακτήρα τους, και υπενθυμίζovτάς μας τις βαθιές ρίζες του ελληνισμού σ' αυτόν τον τόπο και σε αυτή την αρχαιότατη γλώσσα, πλούσια σε ερείπια και με χυμούς.
- -Τέλος, το ερωτικό -στοιχείο, μάλιστα στην βακχική του εκφορά, βρίσκεται στην καρδιά του ποιητικού έργου κορυφαίων δημιουργών.
Όχι μόνον στα δημοτικά τραγούδια. Θυμίζω ενδεικτικά (μόνον ενδεικτικά, διότι μια απόπειρα πλήρους καταγραφής θα μας οδηγούσε σε βιβλιογραφία χιλιάδων ίσως σελίδων) έργα των εθνικών μας ποιητών, των τιμημένων με βραβείο Νόμπελ: του Γιώργου Σεφέρη (π.χ. το βιβλίο «Τα εvτεψίζικα») και του Οδυσσέα Ελύτη (π. χ.
στο βιβλίο «Τα ανοιχτά χαρτιά»).
Επίσης το έργο του μεγάλου Αλεξανδρινού Κ. Π. Καβάφη, του κορυφαίου ίσως ερωτικού ποιητή της νεοελληνικής γραμματείας, ο οποίος δεν ξεχνά να κατακεραυνώσει τους «τα φαιά φορoύvτες, περί ηθικής λαλούντες».
Ας μην ξεχνάμε επίσης τα μικρά διαμάντια των αρχαίων λυρικών, πάvτα με ερωτική θεματολογία και τολμηρή γλώσσα (βλ. και τον τόμο «Στράτωνος Μούσα Παιδική», επιμέλεια Γιώργου Ιωάννου), ακόμη και τις ερωτικές στιγμές του «Αγίου» των ελληνικών γραμμάτων Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη - (λ.χ. το διήγημα «Όνειρο στο κύμα»).
Ας μη μακρηγορούμε όμως. Οι τα φαιά φορούντες και καταγγέλλοντες συλλήβδην τη δημοτική μούσα, τον Τύπο και τον μυκονιάτικο λαό, δεν θ έ λ ο υ ν να λάβουν υπόψη τους αυτά τα επιχειρήματα, την ποιητική παράδοση και τις παραδόσεις της δημοκρατίας μας.
 
 
Β'. Επί της δεοντολογίας και της λειτουργίας του Τύπου και των θεσμών της δημοκρατικής κοινωνίας
 
Η εφημερίδα μας «Η Μυκονιάτικη» δεν έχει ποτέ και με κανένα τρόπο θίξει πρόσωπα (ζώντων τε και τεθνεώτων), υπολήψεις, καταστάσεις και ήθη. Πολύ περισσότερο με το επίμαχο δημοσίευμα. Τα τραγούδια αυτά ήσαν μέρος μιας μακράς σειράς αναδημοσιεύσεων από τη συλλογή του ελληνιστή Ρουσέλ, υπό τον γενικό τίτλο «Μυκονιάτικα παραμύθια», στη στήλη «Παραμιλητά» του μονίμου συνεργάτη μας, φιλολόγου και συγγραφέα Παναγιώτη Κουσαθανά.
 
Ο Π. Κουσαθανάς είναι μάχιμος και αγαπητός στο νησί εκπαιδευτικός, αφενός, δόκιμος ποιητής και συγγραφέας, αφετέρου (τιμηθείς μάλιστα με βραβείο). Μεγάλο μέρος της συγγραφικής του εργασίας έχει αφιερωθεί στην καταγραφή, σχολιασμό και προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού του. Και σε ό,τι αφορά το έργο των επωνύμων δημιουργών από τη Μύκονο και σε ό,τι αφορά τη λαλιά και τα στιχουργήματα του ανωνύμου ποιητή, του μυκονιάτικου λαού. Aψεuδής μάρτυς γι' αυτό είναι τουλάχιστον ο ογκώδης τόμος «Ορτσ' αλά μπάντα», με μυκονιάτικα διηγήματα, τον οποίο αυτός επιμελήθηκε, και τον οποίο εξέδωσε ο Δήμος Μυκονίων τιμώντας έτσι τον κόπο του συνεργάτου μας.
 
Ειδικά η στήλη του «Παραμιλητά», η οποία υπάρχει και κοσμεί την εφημερίδα μας από το πρώτο φύλλο, έχει συμβάλει όσο λίγα άλλα πράγματα στη διάδοση της λαλιάς μας και στη γνωριμία μας με πολύτιμα και απολαυστικά κείμενα των περασμένων και του παρόντος αιώνων. Την αξία των δημοσιευμάτων του την πιστοποιούν και οι τόσες επιστολές διανοουμένων από όλη την Ελλάδα.
 
Τα ίδια ισχύουν και για την εφημερίδα μας συνολικά. Ουδείς ποτέ ισχυρίστηκε ότι έχει χαρακτήρα σκανδαλοθηρικό ή κερδοσκοπικό.
Και ουδείς είναι σε θέση να ισχυριστεί ότι το επίμαχο δημοσίευμα έγινε για να σκανδαλίσουμε τους αναγνώστες μας ή να αποκομίσουμε οποιοδήποτε υλικό όφελος. Σκοπός μας είναι η καταγραφή της κοινωνικής και πνευματικής ζωής του νησιού, παρούσης και παρελθούσης, και η αφιλοκερδής επικοινωνία με τον απανταχού ελληνισμό και τους φίλους του νησιού μας. Η εφημερίδα είναι ιδιοκτησία πολιτιστικής εταιρείας μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και διευθύνεται από όλα τα μέλη της συντακτικής επιτροπής, με κόπο, θυσίες και μεράκι. Στα σχεδόν τέσσερα χρόνια της έκδοσής της, η «Μυκονιάτικη» μόνο επαίνους και συγχαρητήρια έχει αποσπάσει από τις μεγαλύτερες εφημερίδες των Αθηνών και της επαρχίας και της Κύπρου, από τα μεγαλύτερα περιοδικά, ελληνικά και ξένα, από εξέχοντες συγγραφείς, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, αγαπημένους αναγνώστες από κάθε μεριά της γης. Σε κάθε φύλλο επαναλαμβάvoυμε το CREDO: «η αγάπη των αναγνωστών μάς δυναμώνει». Η εφημερίδα μας είναι μέρος της ζωής του νησιού και οι Μυκονιάτες μόνο υποστήριξη και αγάπη μας έχουν προσφέρει.
 
Προκαλεί λοιπόν αλγεινή εντύπωση η επιχειρούμενη δίωξη της εφημερίδας μας από κάποιον άγνωστο καταγγέλλοντα για δήθεν «άσεμνο δημοσίευμα». Κι αυτό μας βάζει σε υποψίες ότι οι άγνωστοι καταγγέλλοντες και οι κατηγορούντες ελαφρά τη καρδία διάκεινται τουλάχιστον εχθρικά προς την εφημερίδα και τα πρόσωπα των εκδοτών και συνεργατών της, κινούμενοι από προσωπικά ελατήρια και ενδεχομένως φθόνο. Αν μη τι άλλο, φαίνεται να αγνοούν τους στοιχειώδεις κανόνες του δημοκρατικού βίου, την ανοχή, τον διάλογο, την κυκλοφορία των ιδεών και των απόψεων, την αξία της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
 
Ας μη λησμονούμε ότι στο λίκνο της δημοκρατίας, στην Αθήνα της κλασικής εποχής, η κοινωνία όχι μόνο ανεχόταν την αθυρόστομη κριτική και τις βακχικές εκδηλώσεις, αλλά επιπλέον τιμούσε τους τολμηρούς δημιουργούς, χορηγούσε τις παραστάσεις τους, επιδοτούσε τους πολίτες για να συμμετέχουν σ' αυτές τις εκδηλώσεις και ε π έ β α λ ε την ενεργό συμμετοχή στα κοινά. Αυτή τη δημοκρατία των τολμηρών και ελεύθερων πολιτών κληρονομήσαμε και αυτή υποτίθεται ότι πρέπει να προάγουμε.
Με αυτή την έννοια, η επιχειρούμενη δίωξη μιας εφημερίδας, η οποία κατά τεκμήριον δεν χρησιμοποίησε ποτέ ούτε χρησιμοποιεί δόλια μέσα προς σκανδαλισμόν ή κερδοσκοπία, είναι φαινόμενο επικίνδυνο για τους δημοκρατικούς θεσμούς και την ελευθεροτυπία. Παρόμοιες απόψεις άλλωστε έχουν δεχτεί πολλά δικαστήρια στον τόπο μας, σε ανάλογες υποθέσεις.
Από όσα παραπάνω εξέθεσα, πιστεύω ότι ουδεμία εις βάρος μου και  κατά της εφημερίδας κατηγορία μπορεί να στηριχτεί. Δια τούτο
 
                                             ζ η τ ώ

 να γίνουν δεκτοί οι ισχυρισμοί και τα επιχειρήματά μου, ότι το εν λόγω αναδημοσίευμα δεν είναι άσεμνο, ούτε υπήρξε δόλος, και να περαιωθεί χωρίς παραπομπή στο ακροατήριο η σχηματισθείσα δικογραφία.

Αθήνα, 6 lουνίου 1992
Ο απολογούμενος
ΝΙΚΟΛΑΟΣ.Γ. ΞΥΔΑΚΗΣ



Σημείωση 20ο Τεύχος



 
     Συσχετιζόμενοι Σύνδεσμοι
· Περισσότερα για Μύκονος
· Νέα administrator


Πιο δημοφιλής είδηση για Μύκονος:
Mύκονος, Αναγκαία η δημιουργία τουριστικού παρατηρητηρίου


     Article Rating
Average Score: 5
Αριθμός Ψήφων: 1


Please take a second and vote for this article:

Excellent
Very Good
Good
Regular
Bad


     Επιλογές

 Εκτύπωση αρχικής σελίδας Εκτύπωση αρχικής σελίδας


"Τα δημοτικά τραγούδια στο εδώλιο!" | Κωδικός Εισόδου / Δημιουργία Λογαριασμού | 0 Παρατηρήσεις
Οι παρατηρήσεις είναι ιδιοκτησία του αποστολέα. Δεν ευθυνόμαστε για το περιεχόμενο τους.

Δεν επιτρέπεται η αποστολή σχολίων για τους Ανώνυμους Χρήστες. Παρακαλώ γραφτείτε πρώτα στην υπηρεσία.




PHP-Nuke Copyright © 2004 by Francisco Burzi. This is free software, and you may redistribute it under the GPL. PHP-Nuke comes with absolutely no warranty, for details, see the license.
Παραγωγή Σελίδας: 0.03 Δευτερόλεπτα