Ο Αλέκος Φασιανός βρήκε παλιές φωτογραφίες που είχε βγάλει πριν από 30 τόσα χρόνια και τις επιζωγράφισε προσθέτοντας στοιχεία που έχουν πια χαθεί. Στη φωτογραφία το έργο του «Μοναχικός τροχοφόρος καφετζής 1975-2008»
Εγκαταλείπει τους εσωτερικούς ασφαλείς χώρους, τους φορτισμένους συναισθηματικά, για να βγει έξω στους δρόμους και στο απροστάτευτο ύπαιθρο που καθημερινά βάλλεται από τον άνθρωπο. Για να δώσει μεγαλύτερη έμφαση χρησιμοποιεί φωτογραφίες τοπίων που είχε τραβήξει ο ίδιος πριν από μερικά χρόνια και τις επιζωγραφίζει με τα σημερινά στοιχεία της καταστροφής. Παραδείγματος χάρη, σ' ένα ειδυλλιακό λιμανάκι το διάφανο νερό μολύνεται με απόβλητα και σκουπίδια.

Η έκθεση αποτελείται από δύο έργα μεγάλων διαστάσεων και είκοσι μικρά. Πουθενά δεν υπάρχουν οι νέοι με τα ανεμίζοντα μαλλιά, οι καπνίζοντες και ερωτευμένοι. Ούτε οι χυμώδεις νεαρές που προβάλλουν το πλούσιο μπούστο τους. Ολοι αυτοί τώρα, θα έλεγε κανείς ,«κάθονται στο σκαμνί» σαν υπαίτιοι μιας περιβαλλοντικής καταστροφής.

«Η αγωνία για την καταστροφή που έχει συντελεστεί είναι πολύ μεγάλη», μας λέει. «Κάποτε ανέβαινα στον Υμηττό, έβλεπα την Αθήνα και χαιρόμουνα. Λέγαμε πως στα βουνά κατοικούσαν οι Θεοί, γιατί μόνον οι Θεοί μπορούσαν να απολαμβάνουν τη μαγευτική φύση. Σήμερα είναι γελοίο να λέμε κάτι τέτοιο, όταν παντού βλέπουμε καμένα δάση, καμένα χωριά, εγκατάλειψη. Αυτά όλα μόνο θλίψη φέρνουν. Ετσι σκέφτηκα τις παλιές φωτογραφίες που έβγαζα. Οταν τις ξαναείδα, αποφάσισα να προσθέσω τα σημερινά στοιχεία της καταστροφής, να γίνει μια αντιπαράθεση του τότε και του τώρα, να δούμε τι μας έχει απομείνει».

 
Τι μας έχει απομείνει;

«Ο ήλιος που βγαίνει κάθε μέρα, ο αέρας, το φως και η ελπίδα ότι κάποια στιγμή οι ίδιοι οι άνθρωποι θα βάλουν φρένο στην καταστροφή τους. Περισσότερο όμως μας έχει μείνει η μνήμη και η σκέψη. Είναι πολύ σημαντικό να μην ξεχνάμε».

Το περιβάλλον αλλάζει. Οι άνθρωποι;

«Το περιβάλλον αλλάζει τον άνθρωπο. Σήμερα οι άνθρωποι ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτόν τους. Και βλέπουν ο ένας τον άλλον εχθρικά. Εχει πάψει να υπάρχει φιλία. Παντού, εδώ και στις μεγάλες πόλεις τού εξωτερικού, νομίζουμε πως ο απέναντί μας είναι ο εχθρός μας».

Τι άλλο θεωρείτε αρνητικό στη σημερινή εποχή;

«Τον τρόπο που υιοθετείται η τεχνολογία. Εχει μπει στη ζωή των ανθρώπων τόσο που αδυνατούν να δημιουργήσουν κάτι με το χέρι ή να σκεφτούν, όπως γινόταν κάποτε. Ο δημιουργός δεν αναρωτιέται για την ύπαρξή του, δεν συγκινείται από τις μεγάλες αξίες. Με λίγα λόγια: οι άνθρωποι εντάχτηκαν στην τεχνολογία».

Η τεχνολογία εξασφαλίζει, όμως, την πληροφόρηση. Μαθαίνουμε τι συμβαίνει στην άλλη άκρη της Γης, τη στιγμή που συμβαίνει.

«Η πληροφόρηση σήμερα μας τρομοκρατεί. Ξέρουμε τι συμβαίνει στην άλλη άκρη του κόσμου και είναι σα να συμβαίνει σε μας. Αλλά και τα κινητά, που απλοποιούν την επικοινωνία, είναι μια ενόχληση της προσωπικότητας, ιδιαίτερα όταν είσαι υποχρεωμένος να απαντήσεις σε απόρρητες κλήσεις. Δεν ορίζεις πια τον εαυτό σου και είσαι έρμαιο κάποιου άλλου. Είναι μια τρέλα».

Εχετε αυτή την εποχή και μια έκθεση στο Παρίσι. Πώς είναι τα πράγματα εκεί;

«Το Παρίσι είναι πατρίδα μου, έζησα εκεί πολλά χρόνια. Στην έκθεση, που ήταν γεμάτη χρώμα και είχε θέμα τον έρωτα, ήρθαν όλοι οι παλιοί μου φίλοι, ήταν μια ωραία στιγμή από την εποχή '60-'70 που όλοι βλέπαμε τον κόσμο με μεγαλύτερη αισιοδοξία».

(πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/05/2008)

----------------------------------------------------------
Μαζί με τον χαμένο χρόνο ο Αλέκος Φασιανός αναζητά και τον χαμένο χώρο. Στην έκθεσή του, που θα γίνει στην αίθουσα «Πότνια Θηρών» στα Εξάρχεια με τίτλο «Ο,τι μας απέμεινε» (29 Μαΐου ώς 4 Ιουλίου), επισημαίνει την καταστροφή της φύσης και των πόλεων, την αλλαγή της εποχής.