Για να μπορέσει η καμένη γη να ξαναγεννήσει ένα δάσος και καλλιέργειες, θα πρέπει πρώτα να εξακολουθήσει να υπάρχει σαν γη και σαν χώμα. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να διαβρωθεί από τις βροχές και να φύγει το χώμα, αφήνοντας στη θέση του πέτρες και βράχια. Εκεί δεν θα ξαναγεννηθεί τίποτα.

Σε ένα κανονικό δάσος η γη καλύπτεται από ένα "ζωντανό" στρώμα χώματος, το οποίο στην επιστημονική γλώσσα ονομάζεται χούμος. Το στρώμα αυτό, βάθους 10-20 εκ., εκτός από τα ανόργανα υλικά, περιέχει το ριζικό πλέγμα των μικρών φυτών τής επιφάνειας, σπόρους αυτών των φυτών και πλήθος μικροοργανισμών, αναγκαίων για τον μεταβολισμό και τη διατροφή των μικρών και μεγάλων φυτών και δέντρων. Η διαπλοκή των ριζικών πλεγμάτων δίνει ένα βαθμό στερεότητας στον χούμο και μαζί με την προστατευτική συμπεριφορά των φύλλων των μικρών φυτών της επιφανείας, το έδαφος ανθίσταται στη διάβρωση από το νερό της βροχής.

Όταν περάσει μια φωτιά, το στρώμα αυτό, ανάλογα με την ταχύτητά της, άλλοτε επιβιώνει, οπότε η αναγέννηση θα γίνει, άλλοτε νεκρώνεται μερικώς και άλλοτε εντελώς. Η γη πρασινίζει άλλοτε κανονικά, άλλοτε λίγο και άλλοτε καθόλου, στις περιοχές, όπου το στρώμα αυτό έχει εντελώς νεκρωθεί.

Αν σ'αυτή τη φάση της προσπάθειας της φύσης για την επανοργάνωσή της δεν έρθει η εκ των έξω βοήθεια, τότε οι μόνες περιοχές που θα αναγεννηθούν είναι εκείνες που πρασίνισαν, δηλαδή, εκεί όπου το χώμα έμεινε ζωντανό. Οι υπόλοιπες με τον χρόνο θα διαβρωθούν. Πολύ ταχύτερα βέβαια αυτό θα γίνει στις επικλινείς επιφάνειες.

Τα παραπάνω, που ακούγονται τόσο απλά, ανήκουν στην περιοχή εκείνη όπου η κοινή λογική συναντάται και ταυτίζεται με την επιστημονική γνώση. Και δεν είναι η πρώτη φορά, που τέτοιες αυτονόητες θέσεις μένουν για διάφορους λόγους έξω από την περιοχή όπου οι άνθρωποι εστιάζουν τη σκέψη τους και τις περαιτέρω ενέργειές τους.

Το πρώτο αναγκαίο μέτρο είναι η τροφοδότηση της επιφάνειας του εδάφους με σπόρους μικρών φυτών, τα οποία μπορούν γρήγορα να φυτρώσουν και να απλώσουν ρίζες. Συνιστώνται ψυχανθή μαζί με μικρότερη ποσότητα δημητριακών και ντόπιοι από την περιοχή δασικοί σπόροι. Αυτό σημαίνει σπορά με το χέρι ή με το ελικόπτερο, μίγματος σπόρων ή σβόλων, ώστε να προστατεύονται περισσότερο από πουλιά και τρωκτικά,

Η μέθοδος αυτή είναι δοκιμασμένη από χρόνια και ήδη εφαρμόζεται επίσημα σε Κύπρο και ΗΠΑ, και στην Ελλάδα, στην Εύβοια, το Ξυλόκαστρο, την Κέρκυρα και την Αττική.

Μια εκστρατεία ενημέρωσης και συντονισμένων ενεργειών για την επιτυχία αυτού του στόχου είναι απολύτως αναγκαία. Γιατί αν δεν γίνει αυτό, ένα πολύ μεγάλο μέρος των καμένων περιοχών δεν θα ξαναγίνει ποτέ δάσος.

Είμαστε μια ομάδα πολιτών, εθελοντικά προσφερομένων, μεταξύ των οποίων και γεωπόνοι, καθώς και ο δρ Δημ. Μπιλάλης, επίκουρος καθηγητής Βιολογικής Γεωργίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ζητούμε τη συμμετοχή σας, ώστε η ομάδα αυτή να αποκτήσει ισχυρότερο λόγο και να είναι ικανή για ευρύτερες δραστηριότητες.

Αν σας ενδιαφέρει να συμμετέχετε σε αυτή την προσπάθεια, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας στο e-mail: g_boton@yahoo.gr. Θα ακολουθήσει συνάντηση για περαιτέρω ενημέρωση.

Σας ευχαριστούμε πολύ.
Αθήνα 10 -12 – 07
Αντιδιαβρωτικές και Αναδασωτικές Σπορές(ΑΝΑΣΑ)