Το παρόν κείµενο αποτυπώνει τις κοινές θέσεις δέκα περιβαλλοντικών οργανώσεων επί του σχεδίου ΓΠΣΧΑΑ που έχει τεθεί σε συζήτηση στο πλαίσιο του Εθνικού Συµβουλίου Χωροταξικού Σχεδιασµού. Οι οργανώσεις αυτές είναι (κατ’ αλφαβητική σειρά):

1. Αρκτούρος, Μέλος του ΕΣΧΣΑΑ
2. ΑΡΧΕΛΔΝ-Σύλλογος προστασίας της Θαλάσσιας Χελώνας
3. Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισµού
4. Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης
5. Ελληνική Ορνιθολογική Εταρεία
6. Καλλιστώ
7. Μεσόγειος SOS
8. Mom-Εταιρία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας
9. Greenpeace
10. WWF Ελλάς

Το κείµενο κατατίθεται στο Εθνικό Συµβούλιο Χωροταξικού Σχεδιασµού και Αειφόρου Ανάπτυξης ως γενική τοποθέτηση του Αρκτούρου. Ο Αρκτούρος δεν ολοκληρώνει την τοποθέτηση του επί του ΓΠΧΣΑΑ, αλλά επιφυλάσσεται να καταθέσει συµπληρωµατικές παρατηρήσεις και διορθώσεις.

Α. Γενικές παρατηρήσεις

Α. 1 Στηρίζουµε τη διαδικασία χωροταξικού σχεδιασµού Οι δέκα περιβαλλοντικές οργανώσεις επιθυµούµε να συµβάλλουµε στην επιτυχή
έκβαση του «οράµατος» αειφόρου ανάπτυξης του εθνικού χώρου, και θεωρούµε χρέος µας να επισηµάνουµε σηµεία που θεωρούµε πως είναι εξαιρετικά αδύνατα και να διατυπώσουµε προτάσεις.
Επικροτούµε τη δήλωση του Υπουργού για το «τεράστιας σηµασίας έλλειµµα πολλών δεκαετιών µε αρνητικές επιπτώσεις στην ορθολογική ανάπτυξη της χώρας καθώς και στο περιβάλλον» που συνιστά η απουσία εθνικού χωροταξικού σχεδιασµού. 
Κατανοούµε πλήρως ότι η προσπάθεια αποτελεί «ένα δύσκολο εγχείρηµα», αναγκαίο για τις διαρθρωτικές αλλαγές και τη µεταρρύθµιση «που θα συµβάλει καθοριστικά στην ολοκληρωµένη και αειφόρο ανάπτυξη της Eλληνικής Επικράτειας». Πιστεύουµε ότι είναι µοναδική ευκαιρία να επιτευχθεί ενσωµάτωση του περιβάλλοντος στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας, ακολουθώντας µια διαδικασία προσαρµοστικού σχεδιασµού (adaptive planning)
Ο σκοπός και οι στόχοι του ΓΠΧΣΑΑ, ειδικότερα η διαµόρφωση «ενός χωρικού προτύπου ανάπτυξης» για την προώθηση της ανταγωνιστικότητας, της κοινωνικής και οικονοµικής συνοχής, την προστασία και ανάδειξη του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, δεν µπορεί παρά να τυγχάνουν θετικής αποδοχής. 
Α.2. Ανησυχούµε για το περιεχόµενο της πρότασης του ΥΠΕΧΩΔΕ για το ΓΠΧΣΑΑ (Νοεµβρίου 2007)
Επιφυλάξεις, αµφισβητήσεις και ανησυχίες εγείρονται από:
1. αδυναµίες και ελλείψεις επιχειρηµατολογίας και εξειδικευµένων επιλεκτικών κριτηρίων, µε βάση τα οποία προτείνονται καίριας σηµασίας επιµέρους
«στόχοι-επιδιώξεις»
2. το γεγονός ότι ο χαρακτήρας, η υφή των προτεινόµενων κατευθύνσεων υιοθέτησης των στόχων κινούνται συχνά σε επίπεδο γενικότητας και
αοριστίας 3. την αναπτυξιακή «εµµονή» περί τους οδικούς άξονες, η οποία αποτελεί πλέον παρωχηµένο µοντέλο ανάπτυξης,
4. την απουσία πολιτικών και µέτρων για την αποκέντρωση και την απεξάρτηση της περιφέρειας από τα µητροπολιτικά κέντρα της Αθήνας και της
Θεσσαλονίκης.
5. την πλήρη απουσία στοχοθετηµένου χρονοδιαγράµµατος σταδιακής εφαρµογής, εντός του ορίζοντα των 15 χρόνων υλοποίησης του ΓΠΧΣΑΑ.
Ιδιαίτερα προβληµατική όµως είναι και η διαπίστωση της κατάστασης στο πλαίσιο της οποίας διαµορφώνεται και την οποία καλείται να αντιµετωπίσει το ΓΠΣΧΑΑ (ενότητα III), η οποία χρήζει πλήρους αναθεώρησης και αναδιατύπωσης, ώστε η να είναι ειλικρινής και ρεαλιστική. Ιδιαίτερα οι αναφορές στην παντελώς αστήρικτη πρόβλεψη πως «η χώρα µας θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το Πρωτόκολλο του Κιότο και αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την µείωση των εκποµπών αερίων που συµβάλλουν στο φαινόµενο του θερµοκηπίου» προκαλεί στρέβλωση της πραγµατικότητας και ελαχιστοποιεί τα περιθώρια ειλικρινούς αντιµετώπισης της κατάστασης.

Α.2.1 Γενικές παραλείψεις
Απουσιάζουν στοιχειώδη συστατικά ενός σχεδίου, µεταξύ των οποίων: 
- ΟΡΑΜΑ που να είναι εφαρµόσιµο και συγκροτηµένο, προκειµένου να αποτελέσει πλαίσιο διαβούλευσης.
- Βασικές στρατηγικές επιδιώξεις για αειφορική ανάπτυξη, όπως αυτονοµία και αυτάρκεια σε κρίσιµους στρατηγικούς πόρους, κοινωνική ευηµερία, θωράκιση έναντι ανταγωνισµού και απρόβλεπτων εκπλήξεων του µέλλοντος.
- Στρατηγικοί στόχοι σε σειρά προτεραιότητας που θα εξυπηρετήσει το ΓΠΧΣΑΑ
- Αντικειµενικοί σκοποί.
- Προγραµµατικά µεγέθη για τις στρατηγικές επιλογές και κατευθύνσεις (έστω και για την επόµενη 15ετία), την προστασία των φυσικών πόρων (νερό, αέρας, έδαφος, οικοσυστήµατα), την κάλυψη γης (ανά βασική κατηγορία), τον πληθυσµό (µεταβολή, σύνθεση, κατανοµή), οικονοµία (ΑΕΠ, κλαδικά µεγέθη, εγχώρια και διεθνής ζήτηση προϊόντων και υπηρεσιών, απασχόληση, όγκος µετακινήσεων και µεταφορών, αφίξεις τουριστών), κοινωνία (εργατικό δυναµικό) για να αποτελέσουν κριτήρια αξιολόγησης επίτευξης των στόχων του σχεδίου
- Ορισµοί (π.χ. τι ακριβώς σηµαίνει κοινωνική και οικονοµική συνοχή, ανταγωνιστικότητα; Αν δεν ορισθούν όλα αυτά, πώς θα µετρηθούν και πώς θα
παρακολουθούνται µε ποιους δείκτες;)
- Όρια για τα διάφορα µεγέθη όπως:
o φέρουσα ικανότητα οικισµών (µπορούν να επεκτείνονται επ’ άπειρον;)
o φέρουσα ικανότητα περιβαλλοντικών υποδοχέων ή, έστω, όρια αποδεκτής µεταβολής.
o περιβαλλοντικά όρια που υπαγορεύονται από διεθνή, Κοινοτική και Ελληνική νοµοθεσία και επιστηµονικές µελέτες
- Διαπίστωση των προβληµάτων που υπάρχουν, στα οποία στηρίζονται εν µέρει οι στρατηγικοί στόχοι και οι επιλογές, και τα οποία προτίθεται να άρει το
προτεινόµενο Σχέδιο.
- Εκτίµηση της υφιστάµενης κατάστασης (σε ποσοτικούς όρους) πόρων (διαθεσιµότητα) και περιβάλλοντος, οικονοµίας, κοινωνίας για να διαπιστωθούν
(α) αδυναµίες (προβλήµατα) και περιορισµοί και (β) δυνατότητες/καταλληλότητα και ευκαιρίες.
- Σαφής ανάλυση όλων των κλάδων της εθνικής οικονοµίας και των αντίστοιχων χρήσεων γης όπως και όλων των περιβαλλοντικών τοµέων
(νερό, αέρας, έδαφος, οικοσυστήµατα, απόβλητα, ενέργεια) και των µεταξύ τους σχέσεων.
- Μελλοντικές προβλέψεις πληθυσµιακών, περιβαλλοντικών και κοινωνικο-
οικονοµικών µεγεθών (που αναλύθηκαν).
- Διαδικασία άρσης προβληµάτων και επίτευξης στόχων – πως θα γίνει το
«πάντρεµα» ζήτησης (στόχων) και προσφοράς (πόρων).
- Κατευθύνσεις γενικές και ειδικές – κατά οικονοµικό κλάδο/χρήση γης και κατά
περιβαλλοντικό τοµέα.
- Σαφείς κατευθύνσεις για εναρµόνιση τοµεακών και υποκείµενων χωρικών
σχεδίων.
- Σαφείς κατευθύνσεις για επίλυση συγκρούσεων
- Σχεδιασµός έκτακτων αναγκών (φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές, νέες απαιτήσεις σε γη και πόρους) και εξασφάλιση ικανότητας του χωρο-οικονοµικού συστήµατος να ανταποκριθεί µε το ελάχιστο των απωλειών και το µέγιστο της αποτελεσµατικότητας/ετοιµότητας (µε πρόβλεψη «περιττών» µεγεθών στο σύστηµα – redundancy – στη βάση την αρχή της προφύλαξης, π.χ. τράπεζες γης).

- Δείκτες Αξιολόγησης
- Θεσµικές προϋποθέσεις – δικαιώµατα ιδιοκτησίας πόρων (γης, νερού, κ.λ.π.), δικαιώµατα συµµετοχής στη λήψη αποφάσεων, κ.λ.π.
Επιπλέον, δεν είναι πάντα ευκρινής (γίνονται µόνο ασαφείς και κυρίως περιγραφικές αναφορές) η δέσµευση για ουσιαστική εναρµόνιση µε διεθνείς και Κοινοτικές υποχρεώσεις (Οδηγία για τη Διαχείριση του Παράκτιου Χώρου, Οδηγία για το Νερό, κ.λ.π.), αλλά και ήδη δροµολογηµένες Ευρωπαϊκές πολιτικές.
Το σχέδιο πρέπει να αρχίζει από τους στρατηγικούς πόρους που θα εξυπηρετήσουν τους στόχους – και κυρίως το νερό, τη γη και την ενέργεια – και τα θεσµικά πλαίσια που διέπουν αυτούς τους πόρους (π.χ. Οδηγία 60/2000).
Μια στοιχειώδης ανάλυση SWOT του σχεδίου θα προσέφερε κάποιες ενδείξεις περί της εφικτότητας και βιωσιµότητάς του. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται η υποβολή του σχεδίου σε διαδικασία Στρατηγική Περιβαλλοντικής Εκτίµησης (ΣΠΕ) ή ακόµα καλύτερα Εκτίµηση Αειφορικότητας (Sustainability Assessment) ή Impact Assessment (η πιο πρόσφατη κατεύθυνση από ΕΕ). Αξίζει να σηµειωθεί ότι η απουσία Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικής Εκτίµησης γίνεται κατά παράβαση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2001/42/ΕΕ, η οποία στο άρθρο 2.2 προβλέπει ότι τα
σχέδια χωροταξικού σχεδιασµού πρέπει να υποβάλλονται σε διαδικασία στρατηγικής Εκτίµησης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων

Β. Ειδικές παρατηρήσεις
1. Στοιχειωδώς, θα έπρεπε να συνεξετάζονται αναλυτικά όλες οι κύριες χρήσεις γης (οι 6 µεγάλες κατηγορίες κατά ΕΣΥΕ, δηλαδή η καλλιεργούµενη
γη, οι βοσκότοποι, τα δάση, οι κτισµένες εκτάσεις, τα νερά, άλλες)!
2. Η γεωργία αντιµετωπίζεται αποσπασµατικά, παρά το γεγονός ότι κατέχει σηµαντικό ρόλο στην οικονοµία, την χρήση γης και στην κοινωνικο-
πολιτισµική συγκρότηση του χώρου.
3. Κραυγαλέα έλλειψη αποτελεί ο ανούσιος και ασαφής χειρισµός του ζητήµατος της προστασίας των δασών και των δασικών εκτάσεων! Δεν
αντιµετωπίζονται ούτε ως παραγωγικός τοµέας ούτε ως βασική χρήση γης.
4. Δεν αναλύονται επαρκώς τα εξής κορυφαίας σηµασίας ζητήµατα:

- Διαχείριση ακτών

- Διαχείριση υδατικών και εδαφικών πόρων (όλων των κατηγοριών) και αντιµετώπιση των σχετικών προβληµάτων (ερηµοποίηση, λειψυδρία,
ρύπανση υδάτων, κ.λ.π.)

- Διαχείριση αποβλήτων

- Οικονοµικά εργαλεία (π.χ. τιµολόγηση της χρήσης των φυσικών πόρων πόρων, κατάργηση στρεβλών επιδοτήσεων)

- Θεσµικά ζητήµατα σχετικά µε τη διαχείριση των φυσικών πόρων και τις συµµετοχικές διαδικασίες σχεδιασµού

5. Δεν δίνονται επαρκείς, ή απουσιάζουν εντελώς, κατευθύνσεις για:

- τα περιφερειακά και τοµεακά σχέδια

- πόλεις που δεν περιλαµβάνονται στους σηµαντικούς πόλους, τις περιφέρειες τους, το Ιόνιο, κ.ά.

Β.1 Θέµατα άµεσου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος
Β.1.1 Νησιωτικός χώρος.

Τα ελληνική νησιωτικά συµπλέγµατα αποτελούνται από σχετικά µικρά έως πολύ µικρά νησιά µε πολύ µεγάλη περιβαλλοντική και πολιτιστική σηµασία.
Λόγω της κλίµακάς τους, οι περιβαλλοντικοί και πολιτιστικοί τους πόροι, το τοπίο τους, αλλά και οι κοινωνικο-οικονοµικοί τους πόροι είναι ιδιαίτερα εύθραυστοι, ενώ παρουσιάζονται έντονες συγκρούσεις χρήσεων γης. Παράλληλα στον νησιωτικό χώρο ασκούνται
ιδιαίτερα σηµαντικές οικιστικές πιέσεις µε κίνδινο την οικονοµική, πολιτιστική και περιβαλλοντική απαξίωσή του Για τον λόγο αυτό θεωρούµε πως η κατάλληλη χωροταξική οργάνωση των νησιών αποτελεί θέµα άµεσου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος υψηλής σηµασίας.

1
«Με την επιφύλαξη της παραγράφου 3, πραγµατοποιείται εκτίµηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων για όλα τα σχέδια και προγράµµατα: α) τα οποία εκπονούνται για τη γεωργία, δασοπονία, αλιεία, ενέργεια,  βιοµηχανία, µεταφορές, διαχείριση αποβλήτων, διαχείριση υδάτινων πόρων, τηλεπικοινωνίες, τουρισµό, χωροταξία ή χρήση του εδάφους και τα οποία καθορίζουν το πλαίσιο για µελλοντικές άδειες έργων που απαριθµούνται στα παραρτήµατα Ι και ΙΙ της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ».

Αναφορικά µε τη χωρική διάρθρωση του αστικού δικτύου (άρθρο 8.2), κατά την εκτίµηση µας, υπάρχουν ελλείψεις ειδικότερα σε ό,τι αφορά το Νησιωτικό χώρο. Οι ελλείψεις αυτές εντείνονται από αντίστοιχες αδυναµίες/κενά που παρατηρούνται στις προτάσεις οργάνωσης των µεταφορικών υποδοµών του νησιωτικού χώρου. 
Στο άρθρο 8.2 (όπως και στο 5.Δ) επιλέγεται η συγκρότηση «πολυπολικών νησιωτικών συµπλεγµάτων» (Βόρειο Αιγαίο, Κυκλάδες, Δωδεκάνησα). Απουσιάζει πλήρως οποιαδήποτε, έστω γενική αναφορά, για το αν το Αιγαίο µπορεί ή όχι να λειτουργήσει ως αυτάρκης χωρική ενότητα. Και αν ναι, µε ποια συγκεκριµένα µέτρα θα απεξαρτηθεί από την κηδεµονία Αθήνας και Θεσσαλονίκης. 
Πιστεύουµε, πως το νησιωτικό σύµπλεγµα του Αιγαίου χρήζει ειδικής πρόνοιας στο πλαίσιο του ΓΠΣΧΑΑ, µε στόχο τη διασφάλιση ενός αειφόρου µέλλοντος για τον µοναδικό αισθητικό, πολιτιστικό, φυσικό, κοινωνικό και παραγωγικό πλούτο που διαθέτει. Παρόµοια προσοχή αναµφίβολα πρέπει να δοθεί και τα νησιά του Ιονίου.
Β.1.2 Ενέργεια και Βιοµηχανία ( Εξόρυξη – Μεταποίηση)
Αν και οι διαπιστώσεις και εκτιµήσεις του ΓΠΧΣΑΑ για τους τοµείς της ενέργειας και της βιοµηχανίας, περιλαµβανοµένου και του κλάδου της εξόρυξης-µεταποίησης, (σηµ. ΙΙΙ Δ, ΙΙΙ Ε), είναι σαφείς, σοβαρά προβλήµατα εντοπίζονται στον βαθµό αποτελεσµατικότητας και πληρότητας των παρεχόµενων κατευθύνσεων/ επιδιώξεων για την αντιµετώπιση των όσων διαπιστώνονται.

Β.1.2.1 Ενέργεια
Χρήζει διευκρίνησης το επίπεδο συνεκτίµησης των µεσοπρόθεσµων και µακροπρόθεσµων ενεργειακών αναγκών που απορρέουν από τις χωροταξικές
προτάσεις. Επιπλέον, δεν είναι ξεκάθαρο το κατά πόσο δόθηκε προσοχή στην ανάγκη για βελτιστοποίηση του ενεργειακού µίγµατος. Εντύπωση επίσης προξενεί το γεγονός ότι καµία στρατηγική κατεύθυνση δεν παρέχεται για τις χωροθετήσεις ενεργειακών υποδοµών.

Ως προς τα δίκτυα µεταφοράς, εξίσου γενικόλογη είναι η κατεύθυνση «να αποφεύγεται κατά το δυνατό η διέλευση τους από τις περιοχές του δικτύου Φύση
2000 και τα προστατευόµενα τοπία», ενώ στην πράξη έχει προκύψει σαφώς η ανάγκη για διαµόρφωση σχετικού πλαισίου που θα εγγυάται την απόλυτη προστασία αυτών των περιοχών. Η έλλειψη συγκεκριµένων, στρατηγικών κατευθύνσεων στο ΓΠΧΣΑΑ,  καθιστά πλέον δυσχερή τον έλεγχο του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασµού για τις ΑΠΕ, αλλά εγείρει και καίρια θέµατα ουσιαστικής και νοµικής υφής, ως προς την αλληλοτροφοδότηση και την αµοιβαία συµβατότητα των δύο επιπέδων σχεδιασµού, όπως ο Νόµος ορίζει.
Σε ό,τι αφορά τις πηγές ενέργειας εκφράζουµε τις ανησυχίες µας για την έλλειψη ιεράρχησης των προτάσεων και την ισοπεδωτική θεώρηση των πηγών
κάλυψης των αναγκών ενέργειας, µε ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον εξορθολογισµό/την εξυγίανση της ενεργειακής πολιτική της χώρας, πρωτίστως δε για
την περιβαλλοντική ασφάλεια και προστασία. 
Έτσι, ενώ επιδιώκεται «η ενίσχυση της ενεργειακής ασφάλειας και η απεξάρτηση από ξένες πηγές µε την ανάπτυξη των ΑΠΕ», προτείνονται ισότιµα:

-ο εκσυγχρονισµός των µονάδων παραγωγής από λιγνίτη,

-η αξιοποίηση των λιγνιτικών αποθεµάτων,

-η αξιοποίηση του δυναµικού της χώρας σε ΑΠΕ
Αναγνωρίζοντας πως η άµεση παύση της χρήσης ορυκτών καυσίµων µε υψηλές εκποµπές διοξειδίου του άνθρακα δεν είναι εφικτή, αναµένουµε από το ΓΠΧΣΑΑ να θέσει χρονοδιάγραµµα για τη σταδιακή απεξάρτηση από το λιγνίτη, το πετρέλαιο και τον λιθάνθρακα, να προβάλει και να ενισχύσει την επιλογή και χρήση φιλικών προς το περιβάλλον πηγών, όπως οι ΑΠΕ και το φυσικό αέριο. 
Στις υποδοµές ενέργειας προβλέπεται «Συµπλήρωση των υφισταµένων διυλιστηρίων πετρελαίου….όταν κατασκευαστεί ο αγωγός πετρελαίου από Μπουργκάς».
Θεωρούµε πως το ΓΠΧΣΑΑ δεν θα έπρεπε να περιορίζεται σε γενικόλογες αναφορές σε ένα έργο που αναµφισβήτητα θα επιδράσει καθοριστικά στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Το ΓΠΧΣΑΑ οφείλει να θέσει το ζήτηµα της διερεύνησης των ευρύτερων περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου, που ουδέποτε συζητήθηκαν. Να ανοίξει ορίζοντες για τη διερεύνηση και τη διατύπωση των αναγκαίων προληπτικών µέτρων που θα ήταν σκόπιµο να προηγηθούν της µελέτης διέλευσης του αγωγού. Το ΓΠΧΣΑΑ αποτελεί µοναδική ευκαιρία για την έγκαιρη προετοιµασία της χώρας και την εναρµόνιση του µείζονος αυτού έργου µε τις αρχές προστασίας περιβάλλοντος και αειφόρου ανάπτυξης.

Β.1.2.2 Βιοµηχανία (εξόρυξη-µεταποίηση)
Οι παρεχόµενες κατευθύνσεις για τα λατοµεία αδρανών υλικών δεν επιτρέπουν εφησυχασµό. (άρθρο 7 Β).
Το ΓΠΧΣΑΑ συνιστά «Πρόνοια χωρικού σχεδιασµού…έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη και µε µικρότερο κόστος κάλυψη των αναγκών…παράλληλα µε την ελάχιστη δυνατή επίπτωση στο περιβάλλον…».
Καµία νύξη για άλλες φιλoπεριβαλλοντικές πολιτικές παραγωγής αδρανών υλικών,  εναρµονισµένες µε την ευρωπαϊκή πολιτική, δεν γίνεται. Για τον περιορισµό του αριθµού και της έκτασης των λατοµείων αδρανών υλικών και για τη µείωση των επιπτώσεών τους στο περιβάλλον θα πρέπει να διαµορφωθεί πολιτική ανακύκλωσης των προϊόντων εκσκαφών και κατεδαφίσεων που ούτως ή άλλως δηµιουργούν προβλήµατα µε την αυθαίρετη εναπόθεση τους. Τέτοιες πολιτικές ήδη εφαρµόζονται σε άλλα κράτη µέλη της Ε.Ε., όπου η κύρια προέλευση των αδρανών υλικών έχει µετατεθεί από την εξόρυξη στην ανακύκλωση, µε προφανείς ευνοϊκές επιπτώσεις για την απασχόληση και το περιβάλλον. Τα απόβλητα αυτά φτάνουν σήµερα τους
5.500.000 τόνους ετησίως και θα µπορούσαν µε αυτόν τον τρόπο να µετατραπούν σε πηγές πρώτων υλών

Β.1.3 Περιβάλλον

Β.1.3.1 Διατήρηση και ανάδειξη του εθνικού φυσικού και πολιτιστικού πλούτου Για τη «Διατήρηση και ανάδειξη του εθνικού φυσικού και πολιτιστικού πλούτου, διατήρηση και ανάδειξη της ποικιλοµορφίας της υπαίθρου, καθώς και βιώσιµη διαχείριση των φυσικών πόρων», τοµείς που άπτονται κυρίως της περιβαλλοντικής πολιτικής, γίνεται ευρεία αναφορά στο άρθρο 10 του ΓΠΧΣΑΑ.

Προτείνουµε

(α) να προβλεφθεί ρητή υποχρέωση για θεσµοθέτηση και εφαρµογή εθνικής στρατηγικής για τη βιοποικιλότητα, µέσα από ανοιχτή διαδικασία
διαβούλευσης, εντός δυο ετών από τη θεσµοθέτηση του παρόντος Γενικού Χωροταξικού
(β) θεσµική, οικονοµική και τεχνική διασφάλιση συστήµατος διαχείρισης των προστατευόµενων περιοχών του δικτύου Natura 2000
(γ) ενίσχυση του εναλλακτικού τουρισµού και της βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας, µε ιδιαίτερη έµφαση στις προστατευόµενες περιοχές του δικτύου Natura 2000
(ε) ενσωµάτωση αρχών διατήρησης της βιοποικιλότητας σε περιβαλλοντικά κρίσιµους παραγωγικούς τοµείς όπως η γεωργία, η αλιεία, η κτηνοτροφία, οι υδατοκαλλιέργειες, το κυνήγι),
(στ) θέσπιση οριζόντιων µέτρων προστασίας και διαχείρισης των προστατευόµενων περιοχών του δικτύου Natura 2000
(ζ) προστασία των γηγενών ειδών από την εισαγωγή µεταλλαγµένων ή ξενικών ειδών
(η) προστασία των βιοτόπων εξάπλωσης των ειδών προτεραιότητας της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, εκτός του χώρου των προστατευόµενων περιοχών
(θ) εξασφάλιση διαδρόµων φυσικής συνέχειας µεταξύ όµορων περιοχών προστασίας (ι) ενίσχυση αγροπεριβαλλοντικών µέτρων για την
οµαλή συµβίωση του ανθρώπου µε το φυσικό περιβάλλον,
(κ) θεσµική θωράκιση και
χωρική προστασία της πολιτιστικής κληρονοµιάς µε έµφαση όχι µόνο σε µεµονωµένα
µνηµεία, αλλά και στη δηµιουργία συνόλων και προστασίας του περιβάλλοντος
χώρου τους.
(2) Πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις έχουν ήδη διατυπώσει προς τον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ συγκεκριµένες σχετικές προτάσεις, τόσο επί του Σχεδίου Νόµου «Έρευνα και εκµετάλλευση λατοµείων και άλλες διατάξεις», όσο και επί του Σχεδίου Π.Δ/τος για την εναλλακτική διαχείριση αποβλήτων εκσκαφών, κατεδαφίσεων.

Β.1.3.2 Κλιµατικές αλλαγές
Στις 5. 6. 2007, σε µήνυµα του για την Παγκόσµια Ηµέρα Περιβάλλοντος, ο
Πρωθυπουργός της Χώρας ανέφερε: «Η πιεστική και άκρως απειλητική
πραγµατικότητα της κλιµατικής αλλαγής υπογραµµίζει, πάνω από όλα, την ανάγκη
όλοι να ανταποκριθούµε στην πράξη, µε σαφή στόχευση και µετρήσιµα
αποτελέσµατα, στις ευθύνες που µας αντιστοιχούν». Δυστυχώς, το κορυφαίο
περιβαλλοντικό, κοινωνικό, οικονοµικό πρόβληµα των κλιµατικών αλλαγών
υποβαθµίζεται πλήρως στο ΓΠΧΣΑΑ.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις που συνυπογράφουν το παρόν κείµενο θεωρούν το ΓΠΣΧΑΑ θα πρέπει να προβλέψει ρητά τις εξής υποχρεώσεις:
1. Τήρηση κανόνων βιοκλιµατικής αρχιτεκτονικής σε όλα τα νέα κτήρια, µε προτεραιότητα στα κτήρια του δηµοσίου και ιδιαίτερη έµφαση στα κτήρια που
προορίζονται για εκπαιδευτικούς σκοπούς,
2. Ανάπτυξη των ανανεώσιµων πηγών ενέργειας, µε ιδιαίτερες ρυθµίσεις χωροθέτησης σε προστατευόµενες περιοχές του δικτύου Natura 2000, οι οποίες
θα εξειδικευθούν στο Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασµού για τις ΑΠΕ,  3. Θεσµοθέτηση πλαισίου για την εκτεταµένη ανάπτυξη υποδοµών ΑΠΕ σε αστικές περιοχές µε άµεση προτεραιότητα τις περιοχές της Αττικής και της Θεσσαλονίκης που δεν εµπίπτουν σε ειδικό καθεστώς προστασίας,
4. Απαγόρευση της αδειοδότησης και χωροθέτησης νέων µονάδων ηλεκτροπαραγωγής από ορυκτά καύσιµα (ήτοι λιγνίτης, λιθάνθρακας, πετρέλαιο),
εξαιρώντας την αντικατάσταση υφιστάµενων θερµοηλεκτρικών µονάδων µε άλλες ενεργειακά αποδοτικότερες, µε στόχο την ολοκληρωτική απαγόρευση
δηµιουργίας νέων µονάδων ηλεκτροπαραγωγής από το 2015.
5. Θεσµοθέτηση υποχρεωτικής χρήσης βέλτιστων διαθέσιµων τεχνικών στην ηλεκτροπαραγωγή και άµεσο εκσυγχρονισµό των µονάδων παραγωγής
ενέργειας από ορυκτά καύσιµα,
6. Θεσµοθέτηση ξεκάθαρων οικονοµικών κινήτρων για τη χρήση ανανεώσιµων ενεργειακών πηγών και την εξοικονόµηση ενέργειας από τους κατασκευαστές κτηρίων.
Δυστυχώς όµως εκτός από µέτρα πρόληψης και µείωσης του φαινοµένου του θερµοκηπίου είµαστε πλέον υποχρεωµένοι να σχεδιάσουµε µέτρα προσαρµογής σε αναπόφευκτες επιπτώσεις.
Με βάση τις εκθέσεις του Διακυβερνητικού Πάνελ του Ο.Η.Ε. για την Κλιµατική Αλλαγή (IPCC), αλλά και την πρόσφατη Πράσινη Βίβλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την «Προσαρµογή της Ευρώπης στη Αλλαγή Κλίµατος» το φαινόµενο του θερµοκηπίου θα οδηγήσει σε άνοδο της στάθµης της θάλασσας , η οποία θα αρχίσει να γίνεται εµφανής ήδη µέσα στην επόµενη 15ετία. Το γεγονός αυτό θα έχει σηµαντικές επιπτώσεις στην παράκτια ζώνης της χώρας, οδηγώντας σε απώλεια ιδιοκτησιών. Σήµερα η ζήτηση για δόµηση κατοικιών στην ελληνική ακτογραµµή αυξάνεται διαρκώς. Το ΓΠΧΣΑΑ πρέπει να προβλέψει την απαγόρευση δόµησης στις περιοχές που εκτιµάται ότι ενδέχεται να κατακλυσθούν στα επόµενα 50 χρόνια και σε µια ζώνη πίσω από αυτές.
Διαπιστώνουµε πως η Ελλάδα βρίσκεται πολύ πίσω στην προσπάθεια για επί της ουσίας µείωση του εθνικού ενεργειακού αποτυπώµατος. Το ΓΠΣΧΑΑ είναι το κατάλληλο εργαλείο για την προώθηση σηµαντικών δράσεων µε σαφή χωρική διάσταση προς την κατεύθυνση της αντιµετώπισης του προβλήµατος.

Β.1.3.3 Περιβαλλοντική διπλωµατία
Λαµβάνοντας υπόψη ότι η αντιµετώπιση της περιβαλλοντικής κρίσης δεν µπορεί παρά να έχει σαφώς διεθνή διάσταση, πιστεύουµε πως το ΓΠΣΧΑΑ πρέπει να παράσχει στρατηγικές κατευθύνσεις για την άσκηση αποτελεσµατικής «εξωτερικής πολιτικής για το περιβάλλον». Μια ουσιαστική εξωτερική περιβαλλοντική πολιτική θα µπορούσε, µεταξύ άλλων, να συµβάλει στην επίλυση προβληµάτων που έχουν διασυνοριακό χαρακτήρα καθώς και να προστατεύσει την εγχώρια αγορά, να βοηθήσει την ανάπτυξη των παραγωγικών διαδικασιών, να συµβάλει στην αναπροσαρµογή τους σε σχέση µε τις διεθνείς εξελίξεις και να θέσει τις κατευθύνσεις της εδαφικής συνεργασίας µεταξύ περιφερειών µε γειτονικές χώρες, όπως προωθούνται σήµερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και ακόµα, να προστατεύσει τον φυσικό µας πλούτο από:
-τους αεροµεταφερόµενους ρύπους από γειτονικές βιοµηχανικές χώρες, 
-τη ρύπανση που προκαλείται στο Αιγαίο από γειτονικές χώρες,
-τη ρύπανση των διασυνοριακών ποταµών (πολλοί ποταµοί της βόρειας Ελλάδας, που διέρχονται από Βαλκανικές χώρες, λειτουργούν ως δίαυλοι βιοµηχανικής ρύπανσης).
Θεωρούµε πως το ΓΠΣΧΑΑ πρέπει να διατυπώσει και να προβάλει, ανά περιβαλλοντικό τοµέα (ατµοσφαιρική ρύπανση, φύση, νερά), κατευθύνσεις,
προτεραιότητες, θεµατικές επιλογές εστίασης της εξωτερικής µας πολιτικής περιβάλλοντος.

Β.1.3.4 Υδάτινοι Πόροι
Σηµαντικά είναι τα κενά στο ΓΠΧΣΑΑ αναφορικά µε την διαχείριση των υδάτινων πόρων. Προτείνουµε να περιληφθούν τα ακόλουθα:
1. Ρητή αναφορά στο προοίµιο του ΓΠΧΣΑΑ για την υποχρέωση ορθής εφαρµογής της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ, και τη διαχείριση των επιφανειακών, υπόγειων και παράκτιων υδάτων σε επίπεδο λεκάνης απορροής, στο πλαίσιο τόσο του πρώτου κύκλου εφαρµογής (σχέδια διαχείρισης λεκανών, πρόγραµµα µέτρων) που ολοκληρώνεται το 2015 αλλά και των επόµενων εξαετών κύκλων.
2. Ενσωµάτωση της προστασίας και της βιώσιµης διαχείρισης των υδάτινων πόρων (επιφανειακά και υπόγεια νερά) σε άλλους τοµείς πολιτικής όπως είναι η αγροτική, η ενεργειακή, η περιφερειακή και η τουριστική. Αυτό συµπεριλαµβάνει τη ρητή αναφορά στην υποχρέωση διεξοδικής διερεύνησης των τάσεων εξέλιξης των παροχών των υδάτινων οικοσυστηµάτων πριν από τη χωροθέτηση οποιωνδήποτε έργων εκµετάλλευσης των υδάτων και γενικότερα διασφάλιση του ότι οι υδροµορφολογικές συνθήκες των υδάτινων συστηµάτων αντιστοιχούν στην επιδίωξη της καλής οικολογικής κατάστασης και δυναµικού όπως ορίζεται από την κοινοτική και εθνική νοµοθεσία.

3. Να απαλειφθεί οποιαδήποτε αναφορά σε συγκεκριµένα µεγάλα έργα, όπως η εκτροπή του Αχελώου,
4. Απεικόνιση σε χάρτες της θέσης και των ορίων των υδατικών συστηµάτων επιφανειακών και υπόγειων νερών και χαρακτηρισµός όλων των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων και των υγρότοπων µε βάση τυποχαρακτηριστικά ποιοτικά,  υδροµορφολογικά και βιολογικά στοιχεία σύµφωνα µε τα όσα ορίζει η νοµοθεσία διαχείρισης των υδάτινων πόρων, και όχι αργότερα από τα τέλη του 2008 (η δέσµευση αυτή έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί από πέρυσι) 
5. Οριοθέτηση παρόχθιας ζώνης 150 µέτρων (εκτός και ειδικές µελέτες προβλέπουν µεγαλύτερη) σε όλους τους ποταµούς και τις λίµνες της χώρας, και οριοθέτηση της έκτασης όλων των τύπων υδάτινων συστηµάτων (πχ υγρότοποι, υδατορέµατα, κλπ), στην οποία θα απαγορεύεται παντός είδους οικοδοµική δραστηριότητα, πλην όσων κρίνονται αναγκαίες για την προστασία αυτών των ευπαθών οικοσυστηµάτων.
6. Υλοποίηση της υποχρέωσης διαβούλευσης και συµµετοχής των πολιτών στα σχέδια διαχείρισης των υδατικών πόρων σε επίπεδο υδρολογικής λεκάνης

Β.1.3.5 Προστασία δασών και δασικών εκτάσεων Ιδιαίτερα µετά τα τραγικά γεγονότα του καλοκαιριού κρίνουµε απαραίτητο να
περιληφθεί:
1. αυστηρό και λεπτοµερές χρονοδιάγραµµα για την ολοκλήρωση του Δασολογίου και των δασικών χαρτών το αργότερο µέχρι το 2010
2. άµεση εφαρµογή της απαγόρευσης δόµησης στα δάση και τις δασικές εκτάσεις

Β.1.3.6 Διαχείριση απορριµµάτων
Οφείλουµε να επισηµάνουµε ότι γενικότερα η διαχείριση των απορριµµάτων ελάχιστα απασχολεί το ΓΠΧΣΑΑ , παρά τη σαφή και σοβαρή χωρική της
διάσταση. Στις «χωρικές κατευθύνσεις για τη βιώσιµη διαχείριση των φυσικών πόρων, κατά τον σχεδιασµό σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο» (άρθρο 10.4) αναφέρεται απλώς για το «έδαφος» ότι πρέπει να προωθηθεί η «κατάργηση και εξυγίανση των ανεξέλεγκτων χώρων διάθεσης, χωροθέτηση εγκαταστάσεων για ανακύκλωση απορριµµάτων στην πηγή».
Να περιληφθεί ρητή υποχρέωση της Διοίκησης, µε αρµοδιότητα του καθ ‘ύλην αρµόδιου Υπουργείου ΠΕΧΔΔΕ, η διαµόρφωση ενός αξιόπιστου, µε επιστηµονικά κριτήρια και προϋποθέσεις δοµηµένου χρονοδιαγράµµατος ενεργειών, δράσεων και χρηµατοδοτήσεων 15ετολύς διάρκειας που θα περιλαµβάνει κατευθύνσεις για τη χωροθέτηση σύγχρονων
εγκαταστάσεων
διαλογής,
ανακύκλωσης
και κοµποστοποίησης των απορριµµάτων, γενικότερα βιώσιµης διαχείρισης κι επεξεργασίας των στερεών αποβλήτων, των χώρων υγειονοµικής ταφής των υπολειµµάτων τους σε επίπεδο χώρας (ή τουλάχιστον µε δια-Περιφερειακή συνεργασία), την άµεση παύση λειτουργίας και σταδιακή αποκατάσταση των χιλιάδων ανεξέλεγκτων χωµατερών αξιοποιώντας προτάσεις επιστηµονικών και οικολογικών φορέων. Στο ΓΠΧΣΑΑ θα πρέπει επίσης να γίνει ρητή αναφορά στην απαγόρευση µέσα στο 2008 της περαιτέρω λειτουργίας των χιλιάδων χώρων ανεξέλεγκτης απόρριψης απορριµµάτων και να αναλυθούν οι αστικές και ποινικές ευθύνες αλλά και οι οικονοµικές επιπτώσεις (κυρώσεις, πρόστιµα) για τους ΟΤΑ που δεν συµµορφώνονται µε την ευρωπαϊκή και εθνική νοµοθεσία . 
Β.2. Θέµατα έµµεσου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος

Β.2.1 Εθνικοί πόλοι-Μητροπολιτικά κέντρα.
Το ΓΠΧΣΑΑ (άρθρο 5. Β) προτείνει πόλους ανάπτυξης που χαρακτηρίζονται από τέσσερις (4) κατηγορίες αστικών κέντρων, µε πρώτη, σε κλίµακα ιεράρχησης, αυτή των Μητροπολιτικών κέντρων Αθήνας- Θεσσαλονίκης. Οι ίδιες αρχές διέπουν τη «Χωρική διάρθρωση του αστικού δικτύου» (άρθρο 8), όπου στις «Ειδικές κατευθύνσεις για τη ρύθµιση του χώρου στα µητροπολιτικά κέντρα» υιοθετείται,  µεταξύ άλλων, ο θεσµός «της πρωτοβάθµιας µητροπολιτικής αυτοδιοίκησης».
Θεσµός που συνεκτιµάται και για τη «Γεωγραφική ανασυγκρότηση της χώρας µε σκοπό τη δηµιουργία βιώσιµων διοικητικών και αναπτυξιακών ενοτήτων σε
διαπεριφερειακό
επίπεδο»,µε
αναζήτηση
µάλιστα
«ανάλογων
µορφών
αυτοδιοικητικής οργάνωσης και για άλλους εθνικούς πόλους». (άρθρο 11).
Παρατηρούµε τα εξής:

Β.2.1.1 Στο πλαίσιο της υπό συζήτηση νέας συνταγµατικής µεταρρύθµισης ως προς την συγκρότηση και λειτουργία της αποκεντρωµένης κρατικής διοίκησης, ανοίγονται δυνατότητες δηµιουργίας ποικίλων σχηµάτων µητροπολιτικής οργάνωσης Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Σχήµατα, για τα οποία η ευρωπαϊκή και διεθνής εµπειρία παρέχουν πολύτιµο οδηγό
3
. Ενδεικτικά, τέτοια σχήµατα είναι:
- Η µητροπολιτική περιφέρεια
- Ο µητροπολιτικός σύνδεσµος
- Η µητροπολιτική νοµαρχία
- Η διατήρηση και βελτίωση των υφισταµένων δοµών
Για την Ελλάδα, το κάθε σχήµα µπορεί να έχει θετικές και αρνητικές πτυχές, των οποίων η συγκριτική αξιολόγηση προϋποθέτει καταγραφή, ανάλυση, τεχνοκρατική και νοµική θεώρηση, ευρεία διαβούλευση. Τα εναλλακτικά σενάρια δεν αποτελούν αντικείµενο εξέτασης του ΓΠΧΣΑΑ. Συµπεραίνουµε λοιπόν ότι η πρόταση υιοθετεί το σενάριο της διατήρησης/βελτίωσης των υφισταµένων δοµών.
Η συγκριτική αξιολόγηση εναλλακτικών σεναρίων, µε βάση περιβαλλοντικές,  επιστηµονικές και νοµικές παραµέτρους, θα µπορούσε να οδηγήσει σε άλλο
καταλληλότερο θεσµό, ικανό για σοβαρές ανακατατάξεις, µε συγκέντρωση της σηµερινής διάσπαρτης πολιτικής ευθύνης των µητροπόλεων, ενίσχυση της
διαφάνειας, της αποτελεσµατικότητας και αποδοτικότητας, χωρίς ανατροπή των ευαίσθητων ισορροπιών του εθνικού διοικητικού και πολιτικού συστήµατος.

Β.2.1.2 Το ΓΠΧΣΑΑ επιλέγει την «πρωτοβάθµια µητροπολιτική αυτοδιοίκηση».
Η έννοια της µητροπολιτικής περιοχής αποτελεί κοινωνικό και πολιτικό κατασκεύασµα, µε εδαφική βάση ,που προκύπτει από το πλέγµα λειτουργιών που
διαχέονται σε αυτήν. Τα επιχειρήµατα και κριτήρια που προβλήθηκαν διεθνώς, από ετών, υπέρ της επιλογής µητροπολιτικών διοικήσεων ή αυτοδιοικήσεων, είναι κυρίως τεχνικο-λειτουργικά και στήριξαν την πρώτη φάση δηµιουργίας τέτοιων επιλογών.
Στην πορεία όµως φάνηκε ότι οι εν λόγω επιλογές δεν κατέστησαν διεθνώς αποδεκτές από τους ενδιαφεροµένους πληθυσµούς.

3
OECD International Conference; Governing Metropolitan Areas: Strengthening Local Democracy.
(1998), OECD Improving Metropolitan Governance, Official report, Territorial Development Service.
(1999)

10
Εναλλακτική λύση προσφέρει η «µητροπολιτική διακυβέρνηση» που στηρίζει την ενσωµάτωση στη διαδικασία κυβέρνησης ευρύτερου αριθµού φορέων (σύλλογοι,  οµάδες πίεσης, ΜΚΟ). Εµφανίζεται ως «διαδικασία συντονισµού της δράσης οµάδων, συµφερόντων και θεσµών, προκειµένου να επιτευχθούν στόχοι που έχουν συζητηθεί και προσδιορισθεί συλλογικά».
Θεωρούµε ότι το ΓΠΧΣΑΑ θα ήταν ευκταίο να εξετάσει, υπό το πρίσµα των ελληνικών δεδοµένων, να αξιολογήσει και να ανοίξει σε διαβούλευση και τις
δύο δυνατότητες µητροπολιτικής κυβέρνησης.
Β.2.1.3 Ερωτηµατικά εγείρονται από το γεγονός ότι το ΓΠΧΣΑΑ δεν θίγει ζητήµατα οριοθέτησης/χωρικής διάστασης των µητροπολιτικών κέντρων. Δηλαδή το αποτέλεσµα του ισχύοντος µητροπολιτικού σχεδιασµού που εστιάστηκε πρωτίστως στον «φυσικό σχεδιασµό» και λιγότερο στις αναπτυξιακές/χωροταξικές προοπτικές
και στη συσχέτιση των µορφών ανάπτυξης Αθήνας-Θεσσαλονίκης µε τις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Σήµερα, στο πλαίσιο της παγκοσµιοποίησης, οι µητροπόλεις, όπως και οι περιφέρειες αποκτούν κρίσιµο ρόλο. Η οριοθέτηση πρέπει να σχετίζεται µε τους
διαθέσιµους φυσικούς και πολιτισµικούς πόρους, το παραγωγικό σύστηµα, τον πληθυσµό, το ανθρώπινο κεφάλαιο, την κλαδική διάρθρωση της απασχόλησης, τους δείκτες όγκου ηµερήσιων µετακινήσεων (commuting), την εδαφική συνέχεια, τους δείκτες οµοιογένειας. Η αειφόρος ανάπτυξη προϋποθέτει σύνθεση περιβαλλοντικών, κοινωνικών, οικονοµικών και πολιτικών, διεργασιών.
Το ΓΠΧΣΑΑ προτείνει τη λειτουργική εξειδίκευση και την κατάκτηση ταυτότητας των µητροπολιτικών κέντρων στο σύστηµα των ευρωπαϊκών µητροπόλεων και του Βαλκανικού χώρου (για Θεσσαλονίκη). Ζητήµατα όµως χωρικής οριοθέτησης ή επανεξέτασης/ελέγχου της σήµερα αποδεκτής οριοθέτησης δεν θέτει. 
Για λόγους επιχειρησιακής αποτελεσµατικότητας των όσων προτείνονται για τα µητροπολιτικά κέντρα, κρίνουµε ότι , θα πρέπει να διατυπωθούν κριτήρια και κατευθύνσεις για το θέµα της προσέγγισης της γεωγραφικής-χωρικής διάστασης, στο πλαίσιο των σύγχρονων περιβαλλοντικών, οικονοµικών, κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων της παγκοσµιοποίησης.
Β.2.2 Γεωγραφική ανασυγκρότηση της χώρας
Οι παρεχόµενες «γενικές κατευθύνσεις» για την προτεινόµενη από το ΓΠΧΣΑΑ «γεωγραφική ανασυγκρότηση της χώρας µε σκοπό τη δηµιουργία βιώσιµων διοικητικών και αναπτυξιακών ενοτήτων σε διαπεριφερειακό επίπεδο» (άρθρο 11) και τα κριτήρια «διοικητικής ανασυγκρότησης για τον ανασχεδιασµό σε διαπεριφερειακό επίπεδο των διοικητικών περιφερειών» δεν διαγράφουν τίποτα το συγκεκριµένο. 
Κινούνται σε επίπεδο γενικότητας και αοριστίας, σε βαθµό που υποσκάπτουν κάθε προσδόκιµο θετικής τελικής έκβασης.
Καµιά υπόδειξη ή εκτίµηση ή κατεύθυνση δεν υπάρχει για το πόσες και ποιες αρµόζει να είναι οι νέες «βιώσιµες διοικητικές αναπτυξιακές ενότητες», τόσο για να προαχθεί η συνολική ανταγωνιστικότητα του εθνικού χώρου, όσο και η «σύγκλιση των ελληνικών περιφερειών µε το µέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης», όπως το ίδιο το ΓΠΧΣΑΑ επιδιώκει. Αυτό µπορεί κάλλιστα να επιτευχθεί αν διατυπωθούν σαφείς και ευκρινείς στόχοι οι οποίοι θα υλοποιηθούν µε κατάλληλο σχεδιασµό των χωρικών ενοτήτων
Κρίνουµε ότι το ΓΠΧΣΑΑ θα πρέπει να δώσει στρατηγικές κατευθύνσεις, καθώς και κριτήρια και επιλογές συνεκτίµησης των παραγόντων ποιότητας ζωής και να εκφράσει πιο σαφείς θέσεις για τη «γεωγραφική ανασυγκρότηση». Συγκεκριµένα,  πρέπει να την ορίσει και εννοιολογικά και επιχειρησιακά. Να υποδείξει ποια είναι εκείνη η µορφή διοικητικής διάρθρωσης και λειτουργίας που θα εξυπηρετήσει το ΓΠΧΣΑΑ, χωρίς γενικές επιθυµίες που στην πράξη δεν οδηγούν πουθενά. 
Το θέµα της µεταφοράς στην περιφέρεια δηµόσιων υπηρεσιών στα πλαίσια µιας πολιτικής αποκέντρωσης χρήζει διερεύνηση στα πλαίσια του ΓΠΧΣΑΑ.
Β.2.3 Στρατηγικής σηµασίας δίκτυα υποδοµών και υπηρεσιών µεταφορών Επιφυλάξεις εγείρονται στο επίπεδο των παρεχοµένων «ειδικών κατευθύνσεων».
Ενίοτε επαναλαµβάνονται ήδη δροµολογηµένες δράσεις (βλ. π.χ. Οδικές µεταφορές: 
ολοκλήρωση του βασικού οδικού συστήµατος, ολοκλήρωση των διευρωπαϊκών αξόνων ΠΑΘΕ και Εγνατίας Οδού..) ή γενικόλογες αυτονόητες δράσεις: αναβάθµιση υποδοµών και υπηρεσιών, αναβάθµιση της σύνδεσης των πρωτευουσών νοµών,  αναβάθµιση υφισταµένων λιµένων,…Αντιθέτως δεν εξετάζονται στρατηγικής σηµασίας παρεµβάσεις που θα έπρεπε να αποτελούν ζωτικό αντικείµενο του ΓΠΧΣΑΑ. Οι παρεµβάσεις αυτές θα πρέπει να γίνονται µε βάση τόσο την ανάγκη µείωσης των επιπτώσεων από τις µεταφορές στο χώρο και στο περιβάλλον όσο και για την προώθηση των συνδυασµένων µεταφορών.
Ειδικότερα:

Β.2.3.1 Αερολιµενική υποδοµή και Αεροπορικές υπηρεσίες
Σε χρονικό ορίζοντα 15ετίας, η διευρυνόµενη εισαγωγή στην Ελλάδα νέων τεχνολογιών, στα χερσαία και θαλάσσια µέσα µεταφοράς, θα µειώσει περαιτέρω τις χρονοαποστάσεις ταξιδιού. Ήδη το ΓΠΧΣΑΑ προτείνει, πολύ σωστά, την εφαρµογή υπηρεσιών «τραίνων υψηλών ταχυτήτων», όπως και την «ολοκληρωµένη σιδηροδροµική σύνδεση και παροχή υψηλής ποιότητας συνδυασµένων µεταφορών σε όλους σχεδόν τους λιµένες που βρίσκονται πλησίον του εθνικού σιδηροδροµικού δικτύου».
Οι προοπτικές αυτές θα δώσουν νέα διάσταση στον ανταγωνισµό µεταξύ των µέσων µεταφοράς, περιλαµβανοµένης και της αεροπορικής µεταφοράς, µε βάση και κριτήρια περιβαλλοντικής / ενεργειακής αποτελεσµατικότητας, περιλαµβανοµένης και της αεροπορικής µεταφοράς. Το ΓΠΧΣΑΑ δεν περιέχει κανένα στοιχείο εκτίµησης των αναµενόµενων ανακατατάξεων που θα προκύψουν , παρά το γεγονός ότι προχωράει, για λόγους κυρίως στήριξης του τουρισµού, σε κατευθύνσεις όπως: 
επέκταση των αερολιµενικών υποδοµών στη Δυτική Ελλάδα, µε αξιοποίηση δύο πρώην στρατιωτικών αερολιµένων, ανάπτυξη των υποδοµών των αερολιµένων Ακτίου, Αγχίαλου, Καλαµάτας, διερεύνηση ανάπτυξης αερολιµένα-κόµβου (hub) στην Τρίπολη. Επίσης, δεν υπάρχει καµία πρόβλεψη για σιδηροδροµική Εγνατία και Ιόνια σιδηροδροµική γραµµή.
Το ΓΠΧΣΑΑ θα έπρεπε, πέραν των όσων προτείνει, να περιλαµβάνει:
o Ρητή κατεύθυνση για ολοκληρωµένο σχέδιο αναβάθµισης του σιδηροδροµικού δικτύου της χώρας, µε προτεραιότητα στην ανάπτυξη της «σιδηροδροµικής Εγνατίας» που θα συµβάλει σηµαντικά και στην άρση της αποµόνωσης του δυτικού άξονα της χώρας. Στο ίδιο πλαίσιο, θεωρούµε πως πρέπει το ΓΠΣΧΑΑ να κάνει ειδική µνεία στην ανάγκη σιδηροδροµικής διασύνδεσης µε την Αλβανία, ώστε να αντιµετωπιστεί επαρκώς η αυξανόµενη κίνηση σε αυτόν τον άξονα, η οποία τώρα εξυπηρετείται µε Ι.Χ. ή λεωφορεία. 
o Ειδική µνεία στην υποχρέωση διάρθρωσης δικτύου ποδηλατοδρόµων στα µεγάλα αστικά κέντρα και παράλληλα µε σηµαντικούς οδικούς άξονες, µε βάση συγκεκριµένους ποσοτικούς στόχους και χρονοδιαγράµµατα για κάθε περιοχή.
Θα πρέπει επίσης, να διασφαλίζεται ότι όλα τα ΜΜΜ θα διευκολύνουν τη συνδυασµένη µεταφορά µε ποδήλατο.

Γ. Προτάσεις για την εφαρµογή
Γ.1 Προϋποθέσεις – µηχανισµοί υλοποίησης
Τόσο οι γενικές κατευθύνσεις», όσο και πολλά από τα προτεινόµενα στους επί µέρους τοµείς των «προϋποθέσεων-µηχανισµών υλοποίησης» (άρθρο 12) κρίνουµε ότι συνιστούν αναγκαίες και επιτυχείς επιλογές. Ιδιαίτερα επικροτούµε την «ενθάρρυνση των συµµετοχικών διαδικασιών» και την ανάδειξη «της ενεργού συµµετοχής των κοινωνικών φορέων και πολιτών» ως προϋπόθεσης για «τον επιτυχή χωροταξικό σχεδιασµό».
Δστόσο, το άρθρο 12 επισφραγίζει τελεσίδικα την εξαιρετικά αδύναµη πτυχή της έλλειψης οποιουδήποτε χρονικού προγραµµατισµού και ιεραρχηµένης
υλοποίησης των προτάσεων. Έτσι, υποσκάπτεται η επιχειρησιακή  αποτελεσµατικότητα του ΓΠΧΣΑΑ.
Πιστεύουµε ότι η έλλειψη σαφούς και ξεκάθαρου χρονοδιαγράµµατος υλοποίησης είναι επικίνδυνη, καθώς το άρθρο 12 περιέχει καίριες ρυθµίσεις, που χωρίς συγκεκριµένη εξειδίκευση τους, σε χρόνο και µέσα, ανοίγουν επισφαλείς ορίζοντες.
Θα σταθούµε χαρακτηριστικά σε δύο από αυτές τις ρυθµίσεις: 

Γ.1.1 Εκτός σχεδίου δόµηση

Θεωρούµε πως η πρόταση του υπό συζήτηση Πλαισίου για «Σταδιακό περιορισµό και βαθµιαία υποκατάσταση της εκτός σχεδίου δόµησης…» αποτελεί δέσµευση χωρίς ουσία. Πρόκειται για µια απλή νύξη για την αδήριτη ανάγκη άµεσης αντιµετώπισης ενός «φαινοµένου» που επί δεκαετίες
συνιστά πηγή περιβαλλοντικής υποβάθµισης. Ένα «φαινόµενο» που εδώ και δεκαετίες  υποκαθιστά την έλλειψη σχεδιασµού για τον εθνικό φυσικό χώρο. Πλέον όµως το δικαίωµα για δόµηση εκτός σχεδίου αποτελεί κατάφωρη ακύρωση κάθε προσπάθειας χωροταξικού σχεδιασµού και καλλιεργεί στην ύπαιθρο σύγχυση διάκρισης µεταξύ αυθαίρετης και νόµιµης δόµησης, καθώς δίνει την εντύπωση πως κάθε κοµµάτι γης είναι δυνάµει οικοδοµήσιµο.
Σε αυτά τα πλαίσια προτείνουµε στο ΓΠΧΣΑΑ να προβλεφθεί άµεση κατάργηση της εκτός σχεδίου δόµησης στις περιοχές του δικτύου Natura 2000 και στα τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και σταδιακή κατάργηση στο σύνολο της επικράτειας σε χρονικό ορίζοντα 7 ετών. Στο διάστηµα µέχρι το 2015 και εντός του οκταµήνου που θα ακολουθήσει τη θεσµοθέτηση του Γενικού Χωροταξικού, το ΥΠΕΧΔΔΕ θα καταθέσει σε δηµόσια διαβούλευση µε ενεργό συµµετοχή του Εθνικού Συµβουλίου Χωροταξίας πλαίσιο σταδιακής κατάργησης του δικαιώµατος για δόµηση εκτός σχεδίου. Το σχέδιο θα προβλέπει σαφείς ρυθµίσεις για την άµεση απαγόρευση της δόµησης, ένθεν και ένθεν υφιστάµενων και µελλοντικών οδικών και σιδηροδροµικών αξόνων, σε ζώνες ενιαίου πλάτους, την κατάργηση όλων των ισχυουσών παρεκκλίσεων ως προς την αρτιότητα των γηπέδων και τη δόµηση κατά µήκος των οδών, την άµεση οριστικοποίηση της οριοθέτησης ζωνών προστασίας, τη θεσµική κατοχύρωση χρήσεων γης και την κατεδάφιση όλων των τελεσίδικα αυθαιρέτων
κτισµάτων.

Φοβόµαστε πως ο απόηχος της ρύθµισης, όπως ανακοινώθηκε, ενδέχεται να οδηγήσει σε χειρότερες για το περιβάλλον πληγές. Γιατί είναι πολύ πιθανό και φυσικό για την ελληνική πραγµατικότητα, οι ιδιοκτήτες και οι διεκδικούντες να σπεύσουν να «τακτοποιήσουν» το εκτός σχεδίου κοµµάτι γης τους, πριν οποιοδήποτε µέτρο ληφθεί. Για τους λόγους αυτούς υποστηρίζουµε πως το ΓΠΣΧΑΑ πρέπει να συνοδευτεί από νοµοθετική ρύθµιση αναστολής έκδοσης αδειών στις εκτός σχεδίου περιοχές, µέχρι τη νοµική κατοχύρωση των προτάσεων.

Γ.1.2. Αυθαίρετη δόµηση

Ο τρόπος που το ΓΠΧΣΑΑ θέτει το θέµα της αυθαίρετης δόµησης αποτελεί δυσάρεστη έκπληξη και εγείρει ποικίλα ερωτηµατικά. Η γενικόλογη και ουδέν
υποσχόµενη πρόταση για «Αντιµετώπιση του φαινοµένου της αυθαίρετης δόµησης»  θεωρούµε πως είναι ενδεικτική της συνεχιζόµενης άρνησης της Πολιτείας να αντιµετωπίσει µε παρρησία το σηµαντικότερο ίσως πρόβληµα που θίγει την ακεραιότητα και υποβαθµίζει τις δυνατότητες αειφόρου διαχείρισης του χώρου. 
Θεωρούµε πως το ΓΠΣΧΑΑ οφείλει να θέσει ως άµεση προτεραιότητα την υλοποίηση της Συνταγµατικής υποχρέωσης για ολοκλήρωση του εθνικού Κτηµατολογίου, καθώς και του Δασολογίου και των Δασικών Χαρτών. Είναι πραγµατικά απογοητευτικό το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι το µοναδικό κράτος- µέλος της ΕΕ που δεν διαθέτει τα βασικά εργαλεία για την αποτύπωση και θεσµική προστασία των ιδιοκτησιών επί της γης, καθώς και για τη θωράκιση του φυσικού της κεφαλαίων. Εµµένουµε όµως και στην πάγια πρότασή µας για σύσταση κεντρικής υπηρεσίας κατεδάφισης αυθαιρέτων.
Το ΓΠΧΣΑΑ οφείλει να δώσει τις δέουσες βασικές προτεραιότητες και στρατηγικές κατευθύνσεις για την ολοκληρωµένη χωρική ανάπτυξη και την αειφόρο οργάνωση του εθνικού χώρου, για τη συνάρθρωση των περιφερειακών και των τοµεακών ειδικών χωροταξικών σχεδίων, την αντιµετώπιση σε εθνικό επίπεδο των µειζόνων  πριβαλλοντικών προβληµάτων της χώρας σύµφωνα µε όσα ο Νόµος και η επιστήµη ορίζουν. Να διδαχθεί και να αξιοποίηση την ευρωπαϊκή και διεθνή εµπειρία. Όχι να «χάνεται» επαναλαµβάνοντας διαπιστωµένες, από µακρόν, αναγκαιότητες, για τις οποίες υφίσταται θεσµικό πλαίσιο που, απλά, δεν υπάρχει βούληση να εφαρµοσθεί.