«ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΟΥ ή EGE DENIZI BALIKLARINE AITTIR, Δηλαδή, The Aegean Sea belongs to its fish»

Μ’ αρέσει το παραπάνω σύνθημα που διαβάζω ως προμετωπίδα στο ηλεκτρονικό περιοδικό Εύπλοια, που αφορά το Αιγαίο, το παρόν, το παρελθόν του, τη γεωγραφία, το περιβάλλον, τον «κόσμο του» πάει να πεί. Εκεί διάβασα και σχετικό άρθρο για τον Κήπο του Ιπποκράτη στην Κω, έναν κήπο που ξαναστήθηκε πρόσφατα συμπεριλαμβάνοντας φυτικά είδη που ο σοφός αρχαίος γιατρός χρησιμοποιούσε σαν γιατρικά... Πώς διασώθηκε ο... Ιπποκράτειος Βοτανικός εξηγείται στο άρθρο που υπογράφει Πέννυ Μπουλούτζα και δημοσιεύτηκε στην εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ τον περασμένο Μάη:

«Πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας Ελβετός από τη Βασιλεία επισκέφθηκε την Πάτμο. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο νησί, βρέθηκε σε μία περιοχή με κουμαριές. Εχοντας κλασική παιδεία, γνώριζε ότι ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τα κούμαρα για θεραπευτικούς σκοπούς. Κατόπιν τούτου μάζεψε κούμαρα τα οποία και αποξήρανε και μετέφερε στην Ελβετία. Αυτό αποτέλεσε και την αρχή μίας επανάστασης στη σύγχρονη ιατρική, αφού από τα κούμαρα απομονώθηκε η ουσία κουμαρίνη που είναι έως και σήμερα το πιο διαδεδομένο αντιπηκτικό.»

Ο «κήπος», θα περιέχει τα περισσότερα από τα 256 είδη φυτών που αναφέρονται στα χειρόγραφα του Ιπποκράτη. Η μαγική αυτή ...αυλή εκτείνεται σε 5 στρέμματα και είναι ήδη επισκέψιμη από ενδιαφερόμενους. Πολλά από τα φυτά-βότανα που περιλαμβάνει χρησιμοποιούνται και σήμερα με παρόμοιες ενδείξεις. Οπως π.χ. η ιτιά που δίνει πρώτη ύλη για την γνωστή μας ασπιρίνη, το βαλσαμέλαιο από το υπέρικο (βαλσαμόχορτο) ένα ήπιο αντικαταθλιπτικό, όπως και ο μανδραγόρας, το δίκταμο που έχει επουλωτική και αντιφλεγμονώδη δράση και αξίζει να σημειωθεί ότι αναφέρεται ήδη στη γραμμική Β’ σε πλακάκια της Κνωσού. Η χώρα μας έχει την μεγαλύτερη καταγεγραμμένη γνώση φαρμακευτικών φυτών, χάρη στην έρευνα-παρατήρηση του Ιπποκράτη, και των «μαθητών» του, Γαληνού και Διοσκουρίδη...

Από τα παραπάνω φυτά γνωρίζω καλά το βάλσαμο, το ήξερε και η μαμά και προσπαθούσε να πείσει τον θείο-γιατρό να το κάνει «σπεσιαλιτέ» του. Να το φτιάχνει στο ιατρείο του δηλαδή και να το δίνει σε ασθενείς που εκτιμούσε ότι το χρειαζόταν... Διότι μέχρι και τον δεύτερο πόλεμο οι γιατροί –παθολόγοι κυρίως- λειτουργούσαν με «σπεσιαλιτέ». Υστερα πλάκωσαν οι Φαρμακευτικές Εταιρείες...

Από εκείνες τις συνταγές η μαμά διάσωσε μία για μυκητιάσεις των κάτω άκρων, βορικό οξύ σε σκόνη ανακατεμένο με ταλκ, αλοιφές για εκζέματα και σκόνες για ποδάγρα, μαζί και αφεψήματα για κοιλιακούς πόνους... Ευλογημένο βάλσαμο από την Ικαριά είναι επίσης και η φασκομηλιά, που φυτρώνει μέσα στην πέτρα και μοσχοβολά καταιγιστικά. Η φασκομηλιά ως βραστικό παρέχει μακροζωϊα, αποδεδειγμένα, και είναι καταλυτικό ηρεμιστικό ιδιαιτέρως για τους άυπνους.

Αυτά περί γιατρικών-γητευτών και φυτών. Αν ήξερα κάποιο και για τα πάθη του καύσωνα θα σας έγραφα σχετικά, όμως εκεί που φυτρώνανε τέτοια μαντζούνια οι άνθρωποι δεν κινδύνευαν από ζέστη. Έτσι δεν έψαξαν ούτε φύτευσαν γιατρικό. Κάηκα και παραμιλώ με τους 46 υπό σκιάν, που πολιορκούν τη ζωή μου.Και σαν να μην έφτανε αυτό είχα και συνεχείς-επαναλαμβανόμενες για την ακρίβεια- διακοπές ηλεκτρικού χθες όλη την ημέρα. Κάποια στιγμή τηλεφώνησα στη ΔΕΗ Αμαλιάδας, και από την άλλη μεριά άκουσα την απάντηση στο πρόβλημά μου: «Εδωκε εντολή η ΔΕΗ να το κόψουμε για να μη πάθει Μπλακάου...» Τόσο απλά και ντοπιολαλικά. Όλη μέρα με ή χωρίς ηλεκτρικό έπινα νερά, έκανα κρύα μπανάκια και έτρωγα καρπούζι. Και σήμερα συνεχίζω καθώς το ν’ ανάψεις κατσαρόλα υπό τοιαύτας συνθήκας, είναι σαν να αποπειράσαι αργόν θάνατον...

Η Ηλεία έχει γεμίσει από Αθηναίους. Κατέλαβαν με τα αυτοκίνητά τους όλες τις νόμιμες και παράνομες θέσεις πάρκιγκ κι εμείς οι «ντόπιοι» δεν έχουμε πού ν’ αφήσουμε τα τετράτροχά μας. Η πόλη καίει από το μπετόν και τις ασφάλτους, εσχάτως προσετέθησαν και τα τσιμέντα των πεζοδρομήσεων, οι κάδοι της είναι τίγκα και την «αρωματίζουν» αναλόγως. Κόλαση πραγματική που εγείρει επιθετικά ένστικτα που ούτε οι ακτές μπορούν να κατευνάσουν. Μια «σούπα τραχανάς» η θάλασσα της περιοχής από τα αποστραγγιστικά που κατεβάζουν ποτίσματα, λιπάσματα και φάρμακα, κι εγώ φοβάμαι να βουτήξω εντός της... Περιμένω όπως κάθε καλοκαίρι να φύγουν όλοι κι από το 15αύγουστο και μετά να κολυμπήσω σαν άνθρωπος, όπως εγώ επιλέξω... Ευτυχώς που εδώ στο Νότο έχουμε μεγάλο καλοκαίρι και μικρό χειμώνα...

Στην αυλή μου έχω φυτέψει δεκάδες βασιλικούς και δυόσμους κι ένα παρτέρι σέλινο και μάραθα. Οχι πως συναγωνίζομαι τον κήπο του Ιπποκράτη στην Κω, αλλά θέλω να αποκτήσω σχετικήν αυτονομία στην προμήθεια πρώτων υλών της μαγειρικής μου. Μαζί μου προσφέρεται κι ένα μοναδικό άρωμα καθημερινά, όλες τις ώρες που περνώ πλάι από τα φυτά μου. «Αρωματοθεραπεία» κοινώς για την οποία δεν ομίλησε ούτε έγραψε ο Ιπποκράτης, αντ’ αυτού ανατολίτες Μάγοι έκαναν...ολόκληρες διατριβές. Οσο περνούν τα χρόνια τόσο ψάχνω να ανακαλύψω τις απτές, γήινες σοφίες Μάγων και Σοφών, για να προλάβω να γευτώ ...όσα ακόμα δεν συνάντησα, αναζητώντας μαζί και το χαμένο χρόνο...

Αυτά τα ζεματιστά για σήμερα...Διότι η ώρα είναι 4:37 μ.μ. –πάλι άργησα κυρία Διευθύντρια- κι εγώ σας γράφω με έναν ανεμιστήρα να βουρβουρίζει πάνω από το κεφάλι μου και θερμοκρασία δωματίου 30 βαθμούς Κελσίου. Εξω έχει 45, ίγουρα... Μην ξεχάσετε ότι αύριο γιορτάζουν οι Παρασκευούλες και οι Παρασκευάδες...